-Dr. Gert Jan Mulder- Over emoties, Nederlanders en een langzame bevalling

In dit artikel:

Toen de auteur jaren in Latijns-Amerika woonde, viel hem op dat gevoelens daar openlijk worden getoond: omhelzingen en kussen bij begroeting, tranen bij afscheid en luidruchtige, tastbare blijdschap bij weerzien — vooral op luchthavens is dat zichtbaar. Terug in Nederland botst die manier van emotie tonen met een cultuur die beheersing en nuchterheid waardeert; uitingen worden vaak verdoezeld met humor of relativering en fysiek contact bij begroeting voelt hier snel ongemakkelijk.

Hij beschrijft zijn eigen worsteling: na jarenlang gewend te zijn geraakt aan de Latijns-Amerikaanse warmte probeerde hij zijn vader in Nederland op die wijze te begroeten, maar het ritueel voelde niet natuurlijk en viel stil. De conclusie is dat emoties op zich moeilijk zijn, maar dat culturele gewoonten bepalen hoe vanzelfsprekend of haperend ze naar buiten komen. Tot slot wijst hij erop dat het overstijgen van die drempel — het loslaten van het ongemak — laat zien waar menselijke verbinding echt om draait, zoals ook in een lied van Thé Lau wordt weerspiegeld.