Dorstig Teheran toont zwakte Iraans regime

In dit artikel:

Teheran, ooit het machtige centrum van de Iraanse “As van Verzet”, verandert snel in een stad op instorten: vooral arme wijken kampen met bijna geen water uit de kraan, terwijl de rijke noordelijke buurten groenblijvende gazons en gevulde zwembaden behouden. De oorzaak is dubbel: langdurige droogte door klimaatverandering én decennia van corruptie en slecht waterbeleid. Hoger geplaatste functionarissen van de Iraanse Revolutionaire Garde lijken zichzelf wél van voorzieningen te verzekeren, wat de ongelijke verdeling verergert.

De stad heeft weinig natuurlijke zoetwatervoorraden; grootschalige ontzilting zoals in Saoedi‑Arabië of de VAE gebeurt in Iran nauwelijks en is gecompliceerd door geografie: de Kaspische Zee ligt dichtbij, maar een bergketen belemmert transport. Dammen rond Teheran moesten water opslaan, maar hebben bijgedragen aan dalende grondwaterstanden en ook die reservoirs zijn nu vrijwel leeg.

Religieuze leiders roepen tot gebed om regen en president Pezeshkian waarschuwt dat, als er in de komende weken geen substantiële neerslag valt, grootschalige ontruiming van Teheran nodig kan zijn — miljoenen zouden tijdelijk elders ondergebracht moeten worden. Zo’n massale evacuatie zou de al aanwezige onvrede enorm opvoeren en kan politieke instabiliteit en extra druk op het regime veroorzaken. Observatoren volgen of Iran vooral regen krijgt, of dat de crisis de regering ernstig zal verzwakken.