Dijkverhoging Neder-Betuwe kost half miljard: waarom is ophogen zo duur?

In dit artikel:

De versterking van de Waalbandijk tussen Tiel en Dodewaard (gemeente Neder-Betuwe) stijgt in kosten van oorspronkelijk ongeveer 380 miljoen naar 512 miljoen euro. Waterschap Rivierenland, verantwoordelijk voor de uitvoering, wijst meerdere oorzaken aan: de aanwezigheid van veel meer beschermde planten- en diersoorten dan verwacht, grotere zandscheggen in de dijklagen en bebouwing direct tegen de dijk in plaatsen als Ochten, IJzendoorn en Dodewaard.

Door de beschermde flora en fauna mogen aannemers niet in het broedseizoen werken en mogen bepaalde werkzaamheden — zoals trillend indrijven van damwanden — niet worden toegepast vanwege vleermuizen en beschermde vogels. Daardoor moet men damwanden duwen in plaats van trillen, wat duurder en tijdrovender is; de uitvoering verlengt van vier naar zes jaar. Zandscheggen (ingeklemde zandlagen tussen klei) verminderen de stabiliteit en verhogen ook de complexiteit van het werk.

Daarnaast streeft het project naar een hoge mate van energieneutraal werken (ruim 70 procent), wat inzet van emissieloze machines vergt waarvan de technologie duurder en nog in ontwikkeling is. De kosten per kilometer komen daarmee uit op circa 25 miljoen euro — ongeveer 10 miljoen meer per kilometer dan bij een standaard dijkversterking.

Financiering valt binnen het Hoogwaterbeschermingsprogramma: 90 procent van de kosten wordt gedragen door Rijk en waterschappen (50/40 procent), de resterende 10 procent door het uitvoerende waterschap. Volgens projectmanager David van Hasselt zijn de extra 160 miljoen niet voor rekening van Rivierenland zelf en verwacht men geen verdere grote kostenstijgingen, mede omdat risico’s al zijn meegenomen in het plan. Het versterkingsproject is onderdeel van voorbereiding op verwachte hogere rivierafvoeren.