DNA van 4.500 jaar oud skelet toont banden tussen Egypte en Midden-Oosten

In dit artikel:

Een man die ongeveer 4.500 tot 4.900 jaar geleden in Egypte overleed, blijkt genetisch zowel Noord-Afrikaanse als Mesopotamische voorouders te hebben. Zijn skelet, gevonden in 1902 in een graftombe nabij Nuweirah, zo’n 250 kilometer ten zuiden van Caïro, bevat voor 80 procent DNA afkomstig uit Noord-Afrika en voor 20 procent uit Mesopotamië, het gebied rond de Tigris en Eufraat in het huidige Irak, Turkije, Syrië en Iran. Dit vormt het eerste genetische bewijs dat er in de oudheid een verbinding bestond tussen culturen uit Egypte en Mesopotamië, naast eerder archeologisch bewijs zoals overeenkomsten in pottenbaktechnieken en schrift.

Door moderne DNA-analysemethoden konden onderzoekers het dieet van de man reconstrueren; hij consumeerde zowel dierlijke eiwitten als granen zoals tarwe en gerst. De man bereikte met ongeveer zestig jaar een relatief hoge leeftijd voor die tijd en was circa 160 centimeter lang. Hoewel zijn tombe wijst op een hogere maatschappelijke status, duiden de fysieke kenmerken van zijn skelet op zwaar lichamelijk werk, wat voor de elite in het oude Egypte ongebruikelijk was. Langere botten en artritis in zijn voet suggereren dat hij mogelijk pottenbakker was. Bioarcheoloog Joel Irish speculeert dat hij vanwege zijn vaardigheden wellicht in sociale rang is gestegen. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature en onderstrepen het belang van interregionale contacten in de vroege beschavingen.