'Dit stukje is onder meer voor mijn moeder, die geen kans had'

In dit artikel:

Frans Miggelbrink, columnist en ambassadeur van Swim to Fight Cancer, roept de Achterhoekse gemeenschap op samen in actie te komen tegen kanker. Met persoonlijke verwijzingen naar zijn moeder en naar vrienden die de ziekte niet hebben overleefd, schetst hij hoe een diagnose het gewone leven abrupt stilzet en waarom gezamenlijke betrokkenheid zo belangrijk is.

Hij benadrukt dat je geen wetenschapper of arts hoeft te zijn om iets te doen: ouders, buren, opa’s en oma’s kunnen geld ophalen, meezwemmen of vanaf de kant steun tonen. Het gaat volgens hem niet per se om zwemvaardigheid, maar om saamhorigheid en zichtbare steun — van het maken van gehaktballen en het breien van spandoeken tot het ‘blauw kleuren’ van Stroombroek. Die kleine, lokale acties versterken elkaar en helpen zowel fondsenwerving als het gevoel dat je er niet alleen voor staat.

Miggelbrink wil daarmee benadrukken dat kanker iedereen raakt en dat gezamenlijke inzet zowel praktisch (donaties) als emotioneel (aanwezigheid, herkenning) waardevol is. Als ambassadeur sluit hij af met een oproep: laat de gemeenschap samen van zich horen en geef de strijd tegen kanker met volle overgave vorm.