Dit kun je doen als je zelf een bijtgrage hond hebt

In dit artikel:

In Nederland is er geen algemeen fok- of houdverbod op zogenoemde ‘bijthonden’, terwijl jaarlijks naar schatting zo’n 150.000 bijtincidenten plaatsvinden. Dierenarts Piet Hellemans waarschuwt dat een verbod symptoombestrijding is: „Als een hond bijt, heeft dat een oorzaak.” Volgens hem moet je die oorzaak aanpakken in plaats van bepaalde typen te verbieden.

Hellemans benadrukt dat bijten zelden uit het niets gebeurt; honden laten ongemak zien via een escalatieladder en grijpen pas tot hun tanden wanneer eerdere signalen genegeerd worden. Bij grotere rassen kan zo’n incident snel levensgevaarlijk zijn. De verantwoordelijkheid ligt volgens hem bij het baasje: veel mensen kiezen een hond op uiterlijk of ras zonder zich te verdiepen in de specifieke behoeften en gedragingen van dat type.

Preventie begint vóór aanschaf: kies een hond die bij je situatie past en volg een goede opvoed- of gehoorzaamheidscursus. Hellemans noemt zo’n cursus eigenlijk een “mensencursus”: het gaat vooral om het gedrag van de eigenaar en hoe die reageert op de hond. Zo leer je ongemak eerder zien en kun je bijtincidenten voorkomen.

Als een hond wél al bite-gedrag heeft ontwikkeld, is herstel meestal mogelijk. Hellemans schat dat in 99 procent van de gevallen verbetering haalbaar is met maatwerk van een gedragsdeskundige; alleen echt levensgevaarlijke dieren worden na testen geëuthanaseerd. Belangrijke elementen zijn consequente grenzen, positieve alternatieven voor ongewenst gedrag (bijv. apporteren of een koekje in plaats van joggers achterna zetten) en eigen discipline van de eigenaar. Straffen is volgens hem achterhaald en weinig effectief.