Dingen die we onszelf vertellen | column Froukje Jackson

In dit artikel:

Yannick heeft een hechte vriendengroep, maar daar zijn de rollen de laatste jaren verschoven: vrienden werken of studeren af, ze eten samen en doen samen dingen, maar de dynamiek is volwassen geworden. Als iemand in de knoop zit, bellen ze Yannick; hij luistert, steunt en krijgt dankbare reacties terug. Zelf deelt hij zijn problemen niet en houdt hij zijn sombere stemming voor zichzelf. Hij omschrijft zijn gevoel als "onblij": niet extreem ongelukkig, maar ook niet blij — een aanhoudende matigheid die hem een vijf of zes op tien lijkt.

Na jaren zonder blowen is Yannick sinds januari weer begonnen met wiet. Dat geeft hem tijdelijk rust en een gevoel van pauze, maar zorgt er ook voor dat zijn somberheid sluipenderwijs toeneemt. Werkzaamheden lijden; deadlines schuiven en beloften blijven liggen. In de behandeling geeft hij aan zijn vrienden niet te willen belasten — omdat zij het al druk hebben met eigen problemen — maar als de therapeut doorvraagt, ziet hij in dat die zekerheid vooral een veronderstelling is die hij zelf invult.

De psycholoog legt uit dat dergelijke beschermende overtuigingen vaak contacten blokkeren en daarmee het tegenovergestelde bereiken van wat men verlangt. Die nieuwe invalshoek zorgt voor opluchting bij Yannick; hij besluit meteen zijn vriend te bellen. De column is van Froukje Jackson (Groningen) en Irma van Steijn (Leeuwarden), beiden GZ-psycholoog bij Maarsingh & van Steijn, die in hun wekelijkse anonieme casussen laten zien hoe kleine veranderende overtuigingen in therapie concreet verschil kunnen maken.