Dilan Yeşilgöz trekt harde lijn: geen coalitie met links kartel van Klaver
In dit artikel:
Dilan Yeşilgöz heeft in Den Haag ondubbelzinnig verklaard dat de VVD niet zal deelnemen aan een kabinet met GroenLinks-PvdA. Haar uitspraak kwam vlak voor een gesprek met GroenLinks-leider Jesse Klaver en verkenner Wouter Koolmees; Yeşilgöz benadrukte dat de beleidsverschillen te groot zijn om samen te werken. Klaver reageerde vooraf dat zijn partij “geen blokkade opwerpt” voor samenwerking met de VVD, maar het artikel suggereert dat samenwerking in de praktijk neer zou komen op acceptatie van hogere belastingen, meer Europese invloed, sterkere klimaatmaatregelen en een ruimhartiger migratiebeleid — koerslijnen die naar eigen zeggen door veel kiezers zijn afgewezen.
De piece plaatst Yeşilgöz’ positie in de context van de recente verkiezingsuitslag: de VVD verloor licht maar bleef de grootste partij; FVD maakte grote winsten, JA21 groeide sterk, BBB worstelde maar bleef vertegenwoordigd, en de linkse fusie GroenLinks-PvdA kwam met ongeveer twintig zetels uit de bus. Volgens de schrijver gedragen de progressieve partijen zich desalniettemin alsof Nederland links heeft gestemd, iets wat volgens het artikel haaks staat op de verkiezingsboodschap van veel burgers.
Binnen de VVD woedt volgens het stuk een interne strijd. Een deel van de partij, genoemd als de voormalige Rutte-stroming, blijft openstaan voor “constructieve samenwerking” met links — deels om aansluiting te houden met media en Brussel — terwijl de achterban verlangt naar een duidelijkere profilering richting veiligheid, economische groei en nationale zeggenschap. Door de samenwerking met GroenLinks-PvdA uit te sluiten, kiest Yeşilgöz volgens het artikel expliciet voor het electorale sentiment en probeert ze geloofwaardigheid te herstellen na jaren van concessies aan linkse beleidslijnen (zoals op stikstof en immigratie).
Het artikel beschouwt de huidige formatie niet louter als machtspolitiek maar als een ideologische botsing: enerzijds het progressieve establishment, anderzijds partijen die sterker luisteren naar wat de auteur noemt “het volk” — minder migratie, minder overdracht aan de EU en meer nationale autonomie. De conclusie is dat de VVD, als zij haar reputatie wil terugwinnen, een duidelijke verschuiving naar rechts moet doorzetten en bestand moet zijn tegen druk uit media en establishment.