Dichterbij dan in 'Put Your Soul on Your Hand and Walk' kun je niet bij de machteloosheid van de Palestijnse genocide komen

In dit artikel:

Put Your Soul on Your Hand and Walk volgt via videogesprekken het jaarlange contact tussen regisseur Sepideh Farsi en de 25‑jarige Palestijnse fotojournalist Fatma “Fatem” Hassona, die vastzit in Gaza‑stad tijdens de oorlog tussen Hamas en Israël. Tussen 24 april 2024 en 15 april 2025 voeren ze ongeveer tweehonderd videogesprekken; de documentaire is grotendeels samengesteld uit die fragmenten, gefilmd met Farsi’s telefoon.

De film toont hoe Hassona steeds verder uitgeput raakt door bombardementen, verlies van familie en het gebrek aan voedsel en rust, maar tegelijk haar lach en vasthoudendheid behoudt — een kleine, trotse rebellie tegenover de omstandigheden. Hassona deelt haar foto’s uit de puinhopen, laat familieleden zien en vertelt over alledaagse momenten, van het vinden van een zakje chips tot dromerige plannen voor een toekomst zonder oorlog. Farsi, een Iraanse cineaste die in Parijs woont en niet naar Gaza kon reizen, functioneert zowel als luisteraar en getuige als mantel voor de toeschouwer; haar positie van buitenstaander zet de ongelijkheid en machteloosheid in scherp relief.

Door de plots afgebroken gesprekken, het veelvuldig op zwart springen van beeld en de geluiden van bombardementen brengt de film de acute nabijheid van geweld over. Tegelijkertijd werkt de documentaire als een persoonlijk monument voor Hassona: een intiem portret dat gezicht en stem geeft aan wat in de film wordt genoemd de genocide in Gaza. Put Your Soul on Your Hand and Walk is daardoor zowel hartverscheurend als onmisbaar, omdat het de menselijke consequenties van de oorlog zichtbaar en aangrijpend maakt.