'De wereld draait niet om mij, maar met mij'

In dit artikel:

Monique van Strien (63) is voorzitter van de Beweging van Barmhartigheid en werkt als operatieassistent. Haar leidende vraag is: “Hoe is het om jou te zijn?” Daarmee zoekt ze in praktijken van zorg en ontmoeting de verbinding met andere mensen.

Tijdens een vrijwilligersmissie met Artsen zonder Vakantie in Congo liep ze op een zondag een vrouw tegen het lijf van wie de man al jaren in hetzelfde ziekenhuis lag. Het gesprek over zorgen voor acht kinderen en het gemis van het gezin raakte haar dieper dan medische handelingen; het was vooral het delen van levensverhalen dat indruk maakte. Ook in Nederland maakte ze zulke ervaringen mee toen ze na het uitbreken van de oorlog een Oekraïens gezin—oma, dochter en twee jongens—ruim een halfjaar bij haar huisvestte. Die periode bracht letterlijk een stukje van een verre wereld naar haar toe en vormde een wederzijdse, persoonlijke binding.

Van Strien, die dertig jaar als voorganger verbonden was aan het Apostolisch Genootschap, zegt zich te herkennen in de gedachte “De wereld draait niet om mij, maar met mij.” Dat geloof vertaalt zich naar wat zij noemt actief godsvertrouwen: niet passief hopen dat alles goed komt, maar naast mensen gaan staan en praktisch handelen in de geest van compassie. Ze verzet zich tegen het idee dat leed per definitie goddelijk bedoeld is; voor haar ligt verantwoordelijkheid bij mensen die elkaar ondersteunen.

Kleine, blijvende contacten illustreren haar visie: de oma in Charkiv stuurt foto’s van haar bloeiende tuin en breit een trui als dank voor hulp uit Nederland. Zulke alledaagse uitwisselingen tonen volgens Van Strien hoe betrokkenheid en aandacht het leven draaglijker maken. Deze reflectie verscheen in de rubriek ‘De zin van’, waarin mensen hun persoonlijke leefregel delen.