De Voyager-missie vond iets onverklaarbaars op Uranus. Na tientallen jaren is het nu eindelijk opgelost

In dit artikel:

NASA's Voyager-missie heeft recentelijk oude gegevens geanalyseerd en nieuwe inzichten verschaffen over de stralingsomstandigheden rond Uranus. In 1986, tijdens de flyby van de Voyager 2-sonde, werd er sterke straling rondom de ijsreus gedetecteerd, maar de oorsprong bleef decennialang een raadsel. Recent onderzoek, geleid door NASA-fysicus Jamie Jasinski, heeft onthuld dat een extreme zonnewind de magnetosfeer van Uranus heeft beïnvloed. Dit resulteerde in de uitstoting van plasma uit de magnetosfeer, waardoor de omgeving van Uranus bestraald raakte zonder een duidelijke bron van straling.

De bevindingen suggereren tevens dat sommige van de vijf manen van Uranus niet geologisch inactief zijn, zoals eerder werd aangenomen. Dit biedt nieuwe perspectieven op het dynamische karakter van deze manen. Hoewel er momenteel geen nieuwe missies naar Uranus zijn gepland, wordt de planeet gezien als een belangrijk doel voor toekomstige verkenningen, gezien zijn afstand van 2,9 miljard kilometer. Ondertussen blijven de Voyager-sondes hun ontdekkingsreis door de interstellaire ruimte voortzetten.