De Vliehorst sluit als schoolreisverblijf. Kunnen de schoolkampen nog wel terecht op Vlieland?
In dit artikel:
De Vliehorst, de langlopende groepsaccommodatie op Vlieland die sinds 1951 schoolkampen ontving, stopt per eind deze maand met het huisvesten van schoolgroepen. Bestuurslid Jacques van den Bosch meldt dat het gebouw technisch en financieel uitgeput is: de aantallen kinderen liepen terug en er bleef niets over voor onderhoud. Per 1 november gaat de stichting, het pand en het bestuur over naar de Ondernemersvereniging Vlieland; naar verwachting wordt het gebouw gesloopt en komen er nieuwbouw voor personeelswoningen en mogelijk een horecagerelateerd complex.
Voor veel basisscholen is dit een harde klap. De Edese Schoolvereniging kwam al 65 jaar naar De Vliehorst; groep-8-leerkracht Veronica Herkendaal noemt Vlieland essentieel voor de traditie en beleving van de leerlingen. Dit jaar zouden nog vijftien andere scholen verblijven in De Vliehorst, waardoor de plotselinge sluiting als onaangename verrassing is ervaren.
Eerdere sluitingen van andere groepsaccommodaties op Vlieland – zoals Kampeerboerderij Westend en langer geleden DoniaState en het Posthuys – vergeleken met dit verlies maken het aanbod voor schoolkampen steeds schraler. Hoewel aanvankelijk werd bekeken of een deel van De Vliehorst behouden kon blijven voor scholen, lieten de nieuwbouwplannen die mogelijkheid vrijvallen. Ondernemers op het eiland benadrukken wel het belang van schoolbezoeken als promotie: kinderen nemen verhalen mee naar huis en keren mogelijk later als toerist terug.
Scholen werden naar alternatieve locaties verwezen, maar veel voorgestelde opties blijken ongeschikt voor groepen van circa dertig leerlingen: kleine groepshuizen ontbreken vaak aan buitenruimte en hotels zijn niet passend voor een schoolweek. Camping Stortemelk biedt nog mogelijkheden: zes grote slaaptenten (elk voor twintig personen) en in het laagseizoen het personeelsgebouw De Nulck met 37 bedden (beschikbaar 1 oktober–1 april). Scholen buiten de regio huren soms vaste plekken, en sommige groepen kiezen ervoor eigen tenten mee te nemen.
De Edese Schoolvereniging heeft uiteindelijk een tenthuis geboekt; voor Herkendaal, die na 25 zomers en 65 jaar betrokkenheid haar laatste kamp tegemoet ziet, voelt dat als een terugkeer naar eenvoudigere omstandigheden. Ze wil niet overstappen naar Ameland, zoals andere verenigingen doen. De verandering op Vlieland markeert daarmee niet alleen het einde van een gebouw, maar ook het verdwijnen van een vertrouwde manier van schooluitstapjes naar één van de Waddeneilanden — met gevolgen voor tradities, organisatie en de beleving van tientallen leerlingen per jaar.