De VerRuttesering van Rob Jetten
In dit artikel:
Het was herfstvakantie toen de schrijver toch niet kon zwijgen over de nieuwste Peilingwijzer: D66 stijgt van rond de 9 naar 13–17 zetels. Die opleving maakt Rob Jetten plotseling tot een serieuze speler — mogelijk groter dan GroenLinks-PvdA en zelfs een kandidaat voor het premierschap — hoewel zijn partij tot voor kort aan de zijlijn leek te staan.
Jetten wordt in korte tijd omschreven als gegroeid: sterker in debatten, minder technocratisch, en zijn ervaring als Kamerlid, fractievoorzitter, vicepremier en minister komt nu beter uit de verf. Zijn optredens, vooral bij Nieuwsuur, laten zien dat hij kan weerstaan aan pittige vraagstelling over realistische uitvoerbaarheid en financiële onderbouwing van verkiezingsbeloften. Tegelijkertijd leverde dat optreden juist lof op, ook van tegenstanders op sociale media: velen zagen leiderschap en overtuigingskracht.
Toch klinkt er zware waarschuwing door in de tekst. De auteur ziet bij Jetten een ontwikkeling die lijkt op wat Mark Rutte typeerde: een politicus die soepel beloftes maakt, charme inzet en zich presenteert als nieuw zonder dat te zijn. Kritische punten zijn de ambitieuze en mogelijk onhaalbare plannen in het D66-programma — 100.000 woningen per jaar, tien nieuwe steden, een uitgebreid klimaatpakket — en de neiging tot gladde, ontwijkende antwoorden wanneer concrete financiering ontbreekt. Die combinatie roept de vrees op dat Jetten de “Rutte-route” bewandelt: winnen door aantrekkelijke, maar moeilijk realiseerbare beloften en vermijden van scherpe verantwoording.
De auteur blijft ambivalent: Jetten verdient wellicht het premierschap meer dan andere lijsttrekkers, maar alleen als hij trouw blijft aan oprechtheid en politieke verantwoordelijkheid. Als zijn opmars rust op zorgvuldig geconstrueerde imagebuilding en onhoudbare toezeggingen, voorspelt de schrijver teleurstelling en een verzwakking van het vertrouwen in de politiek — eenzelfde desillusie die volgens hem al eerder is ontstaan na jaren Rutte.
Kortom: Jetten boekt spectaculaire winst in de peilingen en profileert zich overtuigend, maar zijn succes roept ook waarschuwingen op over realisme, stijl en de gevaren van een te gemakkelijke, beeldgedreven campagne. De oproep aan hem is helder: blijf groeien, maar verlies de inhoud en de eerlijkheid niet uit het oog.