De uitstapjes van een eerste minister
In dit artikel:
Eerste minister Bart De Wever kiest bewust voor speeches en symbolische optredens in plaats van klassieke interviews. Afgelopen weekend verscheen hij zaterdagavond in Essen bij een concert van het Münchner Philharmoniker geleid door de Israëlische dirigent Lahav Shani — die eerder door het Festival van Vlaanderen in Gent werd geweerd — en op zondag dook hij onverwacht op als gast op de familiedag van de Franstalige liberale partij MR in Walibi (Waver).
Op het MR-evenement kreeg De Wever een warme ontvangst van voorzitter Georges‑Louis Bouchez en gebruikte hij het podium om de noodzaak van hervormingen te benadrukken, onder meer rond kernenergie, migratie, werkloosheidsuitkeringen, pensioenen en defensie. De Wever benadrukte de cruciale steun van de MR voor die plannen, waarmee hij de samenwerking tussen zijn N‑VA en de Franstalige liberalen zichtbaar versterkt. Die toenadering zet de traditionele politieke verhoudingen op scherp: in Vlaanderen zoeken de liberalen naar hernieuwde relevantie, terwijl in Franstalig België MR en zelfs conservatievere stromingen zich steeds scherper tegenover centrumlinkse partijen positioneren.
De bezoekjes illustreren tegelijk de verdeeldheid binnen de liberale familie. In Franstalig België claimt MR het liberale label, terwijl anderen — zoals Les Engagés en enkele voormalige MR-leden — betogen dat echte liberalen elders thuishoren. Voor Vlaamse liberalen, waaronder potentiële Open VLD-leider Frédéric De Gucht, was de aanwezigheid van De Wever bij de MR een ongemakkelijk signaal: MR lijkt zich in toenemende mate te orienteren naar een MR–N‑VA-as, wat Open VLD verder onder druk zet.
Het optreden in Essen heropende ook een gevoelig hoofdstuk rond het Midden-Oosten in de federale regering. De Wever bezocht het concert om persoonlijk zijn veroordeling over de schrapping van het Münchner Philharmoniker in Gent te uiten — volgens hem uitsluitend gebaseerd op de afkomst van dirigent Lahav Shani — en om te waarschuwen tegen antisemitisme. Het gebaar leverde hem steun op van Duitse zijde, maar binnen België riep het ook kritiek op: sommige coalitiepartners bestempelen zijn actie als symboolpolitiek en dringen erop dat de premier zijn aandacht richt op de begrotingsonderhandelingen.
Samengevat: De Wever gebruikt publieke optredens en buitenlandse speeches doelbewust om politieke allianties en standpunten te profileren. Zijn bezoek aan de MR en het concerto in Duitsland illustreren zowel een strategisch charmeoffensief richting Franstalige liberalen als de manier waarop internationale dossiers — hier de controverse rond Shani en Gaza — rechtstreeks impact hebben op binnenlandse politiek en regeringscohesie.