De terugkeer van toneelhit 'F*ck Lolita' en Puccini's opera 'Tosca': dit is het beste theater
In dit artikel:
Het nieuwe theaterseizoen opent met een mix van reprises en opvallende debuten; van ontregelende monologen tot grootse opera en intieme festivalvoorstellingen. Twee terugkerende toppers zijn Keja Klaasje Kwestro’s F*ck Lolita en De Nationale Opera’s Tosca, maar ook kleinere producties en festivalparels verdienen aandacht.
F*ck Lolita (Keja Klaasje Kwestro) — Tour de force waarin Kwestro het mythische beeld van Humberts «Lolita» tot spierwit onderzoekt en ontleedt hoe een twaalfjarig meisje in de culturele verbeelding steeds als vroegtijdig verleidelijk wordt afgeschilderd. De voorstelling werd door de Volkskrant-theaterredactie gekozen tot beste van het vorige seizoen en blijft inhoudelijk scherp en confrontatoir.
An-Ki (Cia. Ortiga) — Op het internationale kunstfestival Cultura Nova in Heerlen is deze Catalaanse maquettetheater-productie te zien: een klein maar rijkdom aan nostalgische maquettes, poppenspel en livemuziek die het bedreigde regenwoud en bijbehorende emoties verkent. Intiem en visueel opgezet, met evenveel verdriet als hoop.
Jongens (Thor Braun) — Solo van acteerder Thor Braun (bekend van Oogappels) waarin hij zijn verwondering en strijd plaatst naast het werk van Pier Paolo Pasolini. Een gepassioneerde, lichamelijke verkenning van mannenliefde, begeerte en verwarring.
Tosca (De Nationale Opera, regie Barrie Kosky) — Een sobere, ontnuchterde Puccini: Kosky voorkomt sentimentele clichés en toont een harde, corrupte wereld. Onder leiding van Nathalie Stutzmann klinkt het orkest weergaloos, met Jelena Stichina als stersopraan.
My Body as a Commodity (Anne-Laure Vandeputte) — Vlaamse maker Vandeputte combineert livemuziek met persoonlijke getuigenissen over kleinering en sexualisering; een energieke, confronterende voorstelling die ook reflecteert op het gebruik van trauma in kunst. Te zien tijdens het Theater Festival.
Hardkoor (Naomi Velissariou) — Een theatrale clubavond waarin Velissariou haar ervaring met moederschap omzet in rauwe, ontroerende scènes en beats. Zelfkritiek en maatschappijkritiek worden met slagwerk en beatcultuur verbonden.
Hadestown (Nederlandse-Britse cast, Carré) — Amerikaanse succesmusical als spetterend jazzconcert; sterke vertolkingen door Claudia de Breij (Hermes), Jeangu Macrooy (Orpheus) en Joy Wielkens (Persephone). Een groots slot van de speelperiode.
De seizoenen — Ambitieuze zeven uur durende toneelbewerking van Ali Smiths vier seizoenen, met Hein van der Heijden als centrale figuur; een speelse en thematisch rijke marathon.
Dear Evan Hansen — Intieme, ontroerende Nederlandse versie over een socially awkward tiener die verstrikt raakt in leugens; sterke cast en vertaling, Ward van Klinken overtuigt in de hoofdrol.
Baby Blue (Vis à Vis, Almere) — Buitenvoorstelling die boven- en onderwereld vermengt in een filmisch, actierijk bouwkeetdrama vol humor en vaart.
Samen tonen deze voorstellingen de veelzijdigheid van het huidige aanbod: maatschappijkritiek, persoonlijke verhalen, muzikale energie en visuele verbeeldingskracht trekken publiek naar zowel grote zalen als knusse festivalruimtes.