De taal waarin 'The Dark' de binnenwereld van jongeren vat, is poëtisch en zachtmoedig

In dit artikel:

The Dark is een theatrale voorstelling (verschenen 3 december 2025) waarin zeven jongeren van 17 tot 22 jaar, allen met persoonlijke ervaring met depressie, hun innerlijke donker verbeelden en verwoorden. Onder regie van Alexandra Broeder brengen zij geen psychologische analyse maar een poëtische, lichamelijke beleving van eenzaamheid, onbegrip en het onvermogen van anderen om echt te luisteren. De tekst is geschreven door de jonge auteur Lena Claessen (die zelf meedeelt) en door Eva Meijer, die met kleine liedjes en suggestieve metaforen beelden als ‘achter het gordijn’ en een innerlijke ‘wachtkamer’ oproept.

Scenisch is The Dark zorgvuldig opgebouwd: de spelers verschijnen rondom een kring van licht, bewegen zich geruisloos en wisselen groepsscènes af met directe, persoonlijke uitspraken naar het publiek. Er worden ook feiten over depressie benoemd, waardoor individuele ervaring en maatschappelijke context samenkomen. Vormgeving door Sacha Zwiers combineert historische mode met sprookjesachtige elementen (lange rokken, capuchons met oortjes); Roald van Oosten levert een dromerige soundscape en Gé Wegman zorgt voor schemerachtig licht op een inktzwarte vloer. Die stijl creëert een veilige, zware ruimte waarin ‘blijven’ centraal staat: het besluit om aanwezig te zijn — als antwoord, dwars door onzekerheid heen.

Het stuk eindigt met een gezamenlijk nest van spelers en een uitnodiging aan het publiek om in stilte te blijven; zo wordt theater zelf een plaats om te dragen, te erkennen en getuige te zijn van de zwaarte van depressie.