De speech die Den Haag deed beven: Baudet onthult de gruwelijke waarheid achter uw koopkrachtplaatjes
In dit artikel:
Thierry Baudet (FVD) hield deze week in de Tweede Kamer een felle repliek op het Belastingplan 2026, waarin hij de Nederlandse belastingdruk, bureaucratie en het door het kabinet gepresenteerde koopkrachtplaatje aanvalt. Volgens Baudet is de overheid te groot geworden: de collectieve lastendruk zou rond 40% van het BBP liggen, waardoor werknemers feitelijk meerdere dagen per week voor de staat werken en de economische groei wordt geremd. Het kabinet rekent met een gemiddelde koopkrachtstijging van 1,3% volgend jaar; Baudet stelde die cijfers ter discussie met een eigen rekensom voor een modaal gezin (bruto €50.000). Na belastingen, premies en vaste lasten zou zo’n huishouden nog ongeveer €1.200 per maand overhouden, en de aangekondigde nettovergoeding van circa €100 in 2026 wordt volgens hem door inflatie en hogere vaste lasten tenietgedaan, waardoor veel gezinnen er feitelijk niet op vooruitgaan of zelfs achteruitgaan.
Een belangrijk punt in zijn betoog was de erfbelasting: Baudet noemde die onrechtvaardig en pleitte voor volledige afschaffing, omdat erfbelasting volgens hem sparen en vermogensopbouw ontmoedigt. Verder wees hij op maatregelen uit het Belastingplan die ondernemers raken: de zelfstandigenaftrek wordt gehalveerd, btw op hotels en campings stijgt naar 21% en de belasting op vermogen (box 3) gaat omhoog. Volgens Baudet worden kleine ondernemers en zzp'ers uitgeknepen, terwijl grote bedrijven ongemoeid blijven.
Als alternatief adviseert Baudet een veel kleinere overheid, invoering van een vlaktaks en het schrappen van “onzinnige belastingen”. Ter financiering van lagere tarieven stelt hij kort door de bocht dat uitgaven aan klimaatbeleid en immigratie hun beslag krijgen op de begroting en daar gekort moeten worden. Kritieken op haalbaarheid en verdeeldheid rond zulke bezuinigingskeuzes blies hij van de hand.
Het artikel zelf is lovend over Baudet en FVD: het presenteert de partij als enige die het “systeem” durft aan te vallen en roept lezers op zich bij het verzet te scharen. Naast fiscale kritiek bevat de tekst ook morele en politieke oproepen, waaronder links naar petities (onder meer tegen erkenning van abortus als mensenrecht) die passen in FVD’s bredere agenda.
Kort samengevat: Baudet gebruikte het Kamerdebat om het belastingstelsel en het koopkrachtbeleid hard te bekritiseren, pleitte voor belastingverlagingen en structurele overheidsinkrimping en wil financiering vrijspelen door te snijden in klimaat- en asieluitgaven. Zijn voorstellen en toon zijn polariserend en wijzen op een klassiek rechts-populistische combinatie van economische deregulering en culturele politiek; ze roepen tegelijkertijd vragen op over politieke haalbaarheid en de gevolgen voor publieke voorzieningen.