De publieke omroep ondergaat een intellectuele amputatie

In dit artikel:

De publieke omroep ondergaat volgens de tekst een reeks kleine, cumulatieve ingrepen die langzaam de kern wegslijten: kritische journalisten, cultuurprogramma’s, diepgravend onderzoek en programma’s die kwetsbaren een stem geven verdwijnen stap voor stap. Wat overblijft is televisie die snel, licht en verhandelbaar is — gericht op kijkcijfers en marktwaarde in plaats van maatschappelijke relevantie. Bekende voorbeelden van wat op het spel staat worden genoemd: programma’s zoals Zomergasten, Kassa, serieuze kunstseries, aandachtige documentaires en bijtende satire dreigen te verdwijnen.

De auteur waarschuwt dat dit niet alleen om programma’s gaat, maar om de rol van de publieke omroep zelf: waar die ooit burgers als burgers benaderde en thema’s als zorg, armoede, ongelijkheid en machtsmisbruik blootlegde, wordt nu steeds meer gedacht als een commerciële speler. Redacties die vertraagd, verdiepend en beschermend werken — voor mensen die geen makkelijk “rendement” opleveren, zoals zorgbehoevenden, mensen met een beperking en andere gemarginaliseerden — zijn het eerst slachtoffer van de bezuinigingen.

Samengevat: het falen om te kiezen voor een publieke omroep met maatschappelijke tegenmacht leidt tot structurele verwaarlozing. De cruciale vraag die rest is of we willen dat de omroep de samenleving weerspiegelt of slechts de markt bedient; zonder helder antwoord slinkt het publieke aanbod tot er niets meer overblijft dat kan informeren, aanstoten of spreken namens de kwetsbaren.