'De overheid biedt ouderen niets, ze stelt alleen maar eisen'

In dit artikel:

Gepensioneerd chemicus Herman de Warle (1939) uit Eindhoven reageert fel op een interview met oud-minister Jet Bussemaker in het ED over langer thuis wonen. Hij begint met een herinnering uit 1975: een professor voorspelde dat ouderen over vijf decennia door de maatschappij als “waardeloos” zouden worden gezien en dat voorzieningen dan verdwenen zouden zijn. Die gedachte vormt de toon voor zijn kritiek: de huidige generatie babyboomers kan niet wachten op toekomstplannen en heeft nú voorzieningen nodig.

De Warle hekelt volgens hem het overheidsbeleid: buurtvoorzieningen zoals lokale bibliotheken zijn opgeheven, waardoor senioren worden doorverwezen naar één centrale bibliotheek in het stadscentrum — een locatie waarvoor parkeren en digitale apps nodig zijn. Hij wijst op de opmars van digitale parkeerapps en betoogt dat veel ouderen daar buiten vallen. Daarnaast verwijt hij de overheid en ook Bussemaker persoonlijk dat verzorgingshuizen zijn afgebroken of minder beschikbaar gemaakt, waardoor traditionele zorgopties zijn geslonken.

Tegelijkertijd haalt de schrijver de nieuwste duurzaamheids- en isolatie-eisen aan: huizen moeten mogelijk binnen bepaalde termijnen beschikken over warmtepompen, dubbel glas, zonnepanelen, vloerisolatie en eventueel accu’s, anders dreigen hogere kosten (zoals stijgende gasprijzen) of problemen bij verkoop. Volgens De Warle ontstaat zo het omgekeerde van wat Bussemaker zegt: in plaats van extra ondersteuning krijgen ouderen vooral eisen en dreigementen van de overheid.

Kortom, De Warle stelt dat beleid rond ouderen, digitalisering en energietransitie momenteel combineert tot een systeem dat veel senioren tekortdoet: voorzieningen verdwijnen of verplaatsen zich, de digitale kloof groeit, en verplichte woningaanpassingen zetten bewoners onder financiële en praktische druk.