De ondergang van het Westen wordt van binnenuit aangejaagd

In dit artikel:

Vladimir Poetin bezocht vorige week China, met onder anderen Kim Jong Un aanwezig, en de militaire parade in Peking die de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog vergezelt, functioneerde in feite als manifestatie van een nieuwe machtsorden. Beijing toonde een wapenarsenaal dat verder reikt dan puur defensieve noden; samen met de Russische invasie van Oekraïne en Noord-Koreaanse nucleaire dreigingen vormt dit beeld van onderlinge afstemming een duidelijk signaal: autoritaire landen profileren zich als een eensgezind, gewapend blok dat bereid is zijn invloed internationaal uit te breiden.

Tegelijk maakt het Westen zich kwetsbaar door eigen verdeeldheid. Niet alleen ontbreekt er soms Amerikaans leiderschap; ook Europa kampt met polarisatie. Extreemrechts groeit in veel landen door te pleiten voor inward-looking prioriteiten zoals migratie en koopkracht, en gevestigde partijen nemen vaak hun retoriek over om kiezers te winnen. In sommige gevallen levert dat deelname van radicale partijen aan regeringen op (zoals in Nederland en Italië), wat volgens de auteur leidt tot bestuurlijke verzwakking — precies het soort situatie dat Moskou, Peking en Pyongyang tegemoetkomt.

De auteur wijst erop dat Rusland en China bewust hebben geïnvesteerd in het ondermijnen van Westerse samenhang via desinformatie en steun aan antidemocratische bewegingen. De parade in Peking fungeert dan ook als spiegel: autoritaire leiders tonen samenwerken als strategie, terwijl het Westen zich naar binnen keert.

Als antwoord pleit het stuk voor meer samenwerking binnen NAVO en EU en voor een volwassen debat over hoe om te gaan met partijen die de democratische spelregels bedreigen; de Duitse discussie over een verbod op de AfD wordt als voorbeeld genoemd. Zonder zulke stappen riskeert het Westen geopolitieke speelruimte te verliezen aan bondgenoten van autoritaire regimes.