De meeste boeken of verhalen zijn of worden op straat geschreven | column René Diekstra

In dit artikel:

Studenten levenslooppsychologie vroegen de schrijver waar boeken vandaan komen. Hij antwoordt dat verhalen meestal op straat ontstaan: tijdens wandelingen of in korte contactmomenten met anderen. Schrijven stopt hem wel eens; na een wandeling van ongeveer 20–25 minuten komen vaak vanzelf zinnen terug die hij meteen noteert. Daarnaast leveren toevallige gesprekken met buren of voorbijgangers vaak ongeplande verhalen die blijven hangen en later in zijn werk opduiken.

Als voorbeeld vertelt hij een anekdote die een overbuurman hem recent vertelde en die nu het eerste hoofdstuk vormt van zijn nieuwe boek Over verhaal en moraal. In die situatie herinnert een ex‑student zich een collegesituatie waarin een horloge was gestolen. De docent liet de klas de ogen sluiten, doorzocht ieders zak en vond het horloge zonder de dader publiekelijk te ontmaskeren. Door die vorm van corrigerend maar barmhartig optreden voelde de leerling zich niet beschaamd maar gered; dat moment inspireerde hem om zelf docent te worden. De docent zelf herinnert zich wel het incident, maar niet de leerling — ook hij had tijdens de controle zijn ogen gesloten.

Het stuk illustreert hoe alledaagse ontmoetingen en kleine morele handelingen schrijfinspiratie geven en waarom verhalen vaker uit het dagelijks leven voortkomen dan uit afzonderlijke, intentionele schrijfplannen.