De Franse schrijver Nicolas Mathieu over dat ene moment van aarzeling

In dit artikel:

In de zomer van 2015 verbleef de Franse schrijver Nicolas Mathieu in zijn appartement in Nancy, waar hij worstelde met eenzaamheid en het schrijven van zijn boek *De uitzichtlozen*. Terwijl hij toekeek hoe anderen vrolijk genoten van vakanties en zomerse activiteiten, vond hij zelf weinig vreugde. Ter afleiding bezocht hij een vervallen openluchtzwembad, een herinnering aan de gloriejaren van de stad, waar ‘s ochtends vroeg een serene sfeer heerste. Jongeren zwommen sierlijk en gaven met hun jeugdige kracht en lichamelijkheid een levendig beeld van onvergankelijke jeugd.

Tijdens de middag veranderde het zwembad in een drukke, bijna chaotische plek, vol verschillende bezoekers die van de zon en het water genoten. Temidden van deze hectiek zocht Mathieu rust in lezen en de verkoeling van ijs en cola, geholpen door oordopjes en het felle zonlicht dat zijn stemming versterkte. Op een dag, bij vertrek, zag hij een jong stelletje op het parkeerterrein: twee zwemmers die in de hitte van de dag een intiem moment deelden. Hun eerste kus symboliseerde de pure, intense liefde van de jeugd, die zich afspeelde in een wereld die ondertussen geteisterd werd door hittegolven en veranderende tijden. Dit tafereel ving de essentie van de zomerliefde: vluchtig, krachtig en onvergetelijk.