De corona-enquêtecommissie is een farce. Dit is geen waarheidsvinding, dit is een doofpot *video*

In dit artikel:

In de recente aflevering van Dwars door de Politiek benadrukten Marianne Zwagerman, Maurice de Hond en Renske Leijten de zwakke samenstelling van de parlementaire enquêtecommissie die het coronabeleid onderzoekt. De commissie bestaat uit onbekende en onervaren Kamerleden zonder politiek gewicht, waardoor de grondige analyse van de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog – gekenmerkt door grondrechtenschendingen, hoge oversterfte en ingrijpende sociale gevolgen – tekortschiet. Oorspronkelijk had Khadija Arib, voormalig Kamervoorzitter en een onafhankelijk, scherpzinnig Kamerlid, de leiding moeten hebben, maar zij werd door een politieke en ambtelijke samenzwering op het laatste moment weggewerkt. Arib was te kritisch en zou niet toestaan dat de commissie als rookgordijn fungeert.

Belangrijke partijen als D66, CDA en VVD stuurden nauwelijks opvallende leden; VVD leverde slechts een onbekende 'backbencher'. Door afzeggingen en het ontbreken van kandidaten is de commissie verweesd en gestuurd door partijpolitieke belangen in plaats van waarheidsvinding. Renske Leijten noemt dit zorgwekkend en stelt dat de coronacrisis te zeer gepolariseerd en politiek beladen is, waardoor politici geen verantwoordelijkheid durven te nemen. Volgens haar is dit geen serieuze parlementaire enquête, maar politiek theater en een doofpot in commissievorm, wat symbool staat voor de afbraak van parlementaire controle.

De reden voor Aribs verwijdering ligt deels in haar scherpe kritiek op het crisismanagement rond de Mexicaanse griep van 2009-2010. Destijds kaartte ze de verspilling aan door de overheid aan vaccins en de belangenverstrengeling met farmaceuten, met name rond adviseur Ab Osterhaus, die financieel meeprofiteerde. In 2011 sprak Arib in de Tweede Kamer hard uit dat er geen sprake was van een pandemie volgens oude definities en bekritiseerde ze de ondoorzichtige en gehaaste vaccininkoop, onduidelijke voorlichtingsstrategieën en gebrek aan transparantie over kosten en veiligheid van vaccins.

Deze ontwikkelingen illustreren het gebrek aan sterke en onafhankelijke parlementaire controle op het coronabeleid, terwijl de samenleving juist behoefte heeft aan grondige en kritische evaluatie van deze ingrijpende crisis.