De complotdenkers krijgen steeds meer gelijk
In dit artikel:
Recent vrijgegeven e-mails van Jeffrey Epstein — meer dan 20.000 pagina’s die het Amerikaanse House Oversight Committee in losse, moeilijk doorzoekbare bestanden publiceerde — werpen een steeds groter en schrijnender licht op zijn netwerk van macht en invloed. Omdat de documenten niet goed doorzoekbaar zijn, komen dagelijks nieuwe details naar boven. Het beeld dat naar voren komt, is dat Epstein rechtstreekse lijnen onderhield met een uitgebreid gezelschap van hooggeplaatsten: premiers en presidenten uit landen als de VS, het VK, Frankrijk, India, de VAE, Qatar, Saoedi-Arabië, Nigeria, Ivoorkust en Noorwegen; minstens drie voormalige CIA-directeuren (Michael Hayden, Leon Panetta, Bill Burns); topbankiers en CEO’s; zakenmensen zoals Bill Gates en Peter Thiel; en wetenschappers verbonden aan Harvard en Cambridge.
Naast bekende namen verschijnen ook nieuwe connecties. Zo blijkt Epstein intensief contact te hebben gehad met Miroslav Lajčák, destijds Slowaaks minister van Buitenlandse Zaken en president van de Algemene Vergadering van de VN, met ontmoetingen in Parijs, New York, Rome en het Caraïbisch gebied. Lajčák bracht Epstein in contact met Steve Bannon, die volgens de documenten en berichtgeving een nauwe band met Epstein had en mogelijk over videomateriaal beschikt dat nooit openbaar werd gemaakt.
Veel correspondentie draait om geld: fiscale constructies, belastingontwijking en de handel in Israëlische surveillance- en inlichtingentechnologie naar uiteenlopende landen. De e-mails tonen ook een obsessie van Epstein met ras, genetica en intellectuele hiërarchieën: hij wisselde ideeën uit met onder anderen Joscha Bach (AI-onderzoeker aan Cambridge) over het verbeteren van intelligentie van zwarte mensen, en kreeg racistische uitspraken van wetenschappers als James Watson aangereikt. Discussies over Zionisme en jodendom lopen als een terugkerend thema door de correspondentie.
Opvallend is Epsteins relatie met Ariane de Rothschild, CEO van Edmond de Rothschild Group. Waar de bank aanvankelijk ontkende dat De Rothschild Epstein in New York had bezocht, tonen de e-mails dat zij persoonlijk contact onderhielden: gezamenlijke bezoeken, etentjes en reisafspraken, en interacties met andere invloedrijke figuren zoals de voormalige Israëlische premier Ehud Barak en zelfs een uitnodiging voor een diner met Nicolas Sarkozy. Uit de correspondentie blijkt verder dat Epstein topadviseurs van de Amerikaanse overheid, onder wie Kathryn Ruemmler, benaderde met verzoeken die mogelijk leidden tot terughoudendheid bij vervolging van de bank in onderzoeken naar witwassen en belastingontduiking — volgens de e-mails werd vervolging uiteindelijk vermeden.
Commentatoren zoals Nate Bear concluderen uit het materiaal dat Epstein geen geïsoleerde ‘rotte appel’ was, maar dat zijn zaak blootlegt hoe een transnationale elite met financiële instrumenten, netwerken en politieke contacten zich kan afschermen van wetten en maatschappelijke controle. De e-mails voeden daarmee het beeld van een shadow state van invloedrijke actoren — en roepen vragen op over rijkdom, macht en verantwoordelijkheid.