De begrotingsgesprekken lopen vast: wat nu? 3 vragen aan Ivan De Vadder
In dit artikel:
De regeringsgesprekken over de federale begroting zitten vast: er wordt vandaag alleen in werkgroepen verder gewerkt en er is nog geen datum voor een nieuwe gezamenlijke vergadering. Premier Alexander De Wever (N-VA) en zijn kernkabinet hadden dit weekend niet meer aangekondigd om samen te komen; bilaterale gesprekken tussen De Wever en partijleiders lopen ook mis. Daardoor wordt het steeds onwaarschijnlijker dat De Wever dinsdag zijn beleidsverklaring in de Kamer kan voorlezen.
Het probleem: de regering moet maatregelen vinden die minstens 10 miljard euro structureel opbrengen om het begrotingstekort te dichten. Die opdracht botst op harde politieke grenzen. Centraal staan maatregelen die de koopkracht raken — vooral een btw‑verhoging en een zogenaamde indexsprong — die De Wever als kern van zijn plannen naar voren schoof. Die opties stuiten op verzet: Vooruit verdedigt het behoud van de index, MR is tegen zowel ingrepen in de index als een hogere btw, en Les Engagés zet de groeinorm voor de ziekteverzekering als eigen rode lijn.
Doordat iedere partij vasthoudt aan taboes, zijn afspraken moeilijk. CD&V heeft alternatieven voorgesteld zoals het herbekijken van flexi‑jobs en managementvennootschappen om inkomsten te verhogen door hogere sociale bijdragen, maar zulke maatregelen raken bedrijfsbelangen en zijn technisch complex. Volgens Wetstraatjournalist Ivan De Vadder blijft men in een vicieuze cirkel hangen: elke optie heeft zware consequenties en partijen willen hun "heilige koeien" niet opgeven.
Politiek en procedureel is dinsdag geen absolute deadline: volgens De Vadder schrijft de grondwet enkel voor dat het parlement in oktober start, niet dat de premier die dag een regeerverklaring moet afleggen. De echte eindtermijn is de goedkeuring van de begroting voor 2026 vóór het einde van het jaar, maar om dat haalbaar te maken is er best snel, idealiter tegen eind volgende week, een akkoord nodig. De Vadder waarschuwt dat de huidige impasse een "parfum de crise" geeft: nog geen definitieve alarmbellen, maar wel een gevaarlijk politiek pokerspel dat de stabiliteit van de regering in vraag kan stellen.