Dat opdringerige AI-overzicht van Google, laten we zelf nadenken

In dit artikel:

Kelli van der Waals ergert zich aan het door Google bovenaan geplaatste “AI‑overzicht” dat zoekresultaten voorafgaat: een opdringerige samenvatting die zich als een overenthousiaste pup tussen gebruiker en bron wringt. Ze gebruikt beeldende vergelijkingen — een duif die voor je wiel blijft lopen, een telemarketeer tijdens het avondeten — om te laten zien hoe die AI‑samenvattingen informatie wegnemen en de weg naar originele bronnen blokkeren.

De column bekritiseert dat zulke overzichten vaak slechts gissingen zijn, gebaseerd op andermans data, gevoelig voor vooroordelen en foutjes, en tegelijk veel CO2 kosten om te genereren. Van der Waals voelt zich verplicht die ontwikkeling niet te bevorderen, ook al dwingt Google gebruikers er steeds meer toe en is Google vrijwel onmisbaar geworden. Ze spreekt ook van AI‑moeheid: de voortdurende, snel veranderende voorspellingen maken het moeilijk zinvolle conclusies te trekken; bedrijven ontslaan werknemers op basis van verwachtingen die onzeker zijn.

Als tegenwicht verwijst ze naar Margaret Renkl’s essay “I, Human” (New York Times, februari), waarin eveneens wordt geklaagd over robotachtige aanvulling van menselijke teksten en het verlies van de rommelige, persoonlijke taal die ons bepaalt. Van der Waals sluit met een oproep tot kritische zelfreflectie: laat AI niet het woord voor ons voeren; blijf zelf nadenken en zoeken naar eigen woorden en inzichten.

Kortom: een pleidooi tegen opgelegde, onbetrouwbare AI‑samenvattingen en voor behoud van menselijke nuance en voorzichtigheid tegenover de hype rond kunstmatige intelligentie.