Dat Israël geen Turkse troepen in Gaza wenst, is goed te begrijpen

In dit artikel:

President Erdogan van Turkije streeft volgens het artikel naar versterkte Turkse invloed in het Midden-Oosten en ziet Gaza als zowel een economische kans als een strategische uitvalsbasis. Turkse bouwbedrijven zouden willen meedelen in de wederopbouw van de Gazastrook, terwijl Ankara ook al militaire en politieke posities uitbreidde in landen als Libië en Azerbeidzjan en bases zou hebben in Qatar en Somalië. Sinds Erdogan in 2003 aan de macht kwam, zo stelt de tekst, werkt hij doelbewust aan het herstel van Turkije als regionale grootmacht, met aandacht voor gebieden die ooit tot het Ottomaanse rijk behoorden.

Voor Israël is de gedachte aan Turkse troepen in Gaza onaanvaardbaar omdat Ankara volgens het artikel allesbehalve neutraal is. Erdogan heeft zich sinds 7 oktober 2023 fel tegen Israël opgesteld, veroordeelde die dag niet en noemt Hamas herhaaldelijk “vrijheidsstrijders”. De AKP van Erdogan en Hamas zouden ideologische banden hebben met de Moslimbroederschap; Hamas-functionarissen verblijven al langer in Turkije, mogelijk zelfs met Turkse paspoorten. Ook persoonlijke aanvallen op premier Netanyahu en de eis dat Netanyahu niet bij wapenstilstandsbesprekingen aanschoof, vergroten het wantrouwen.

Israël vreest dat Turkse troepen in Gaza dubbel gevaar opleveren — militaire aanwezigheid plus bevoorrading van Hamas — en ziet daarom Turkse ontplooiing als een directe bedreiging. Opmerkelijk: sommige feiten in het artikel (zoals een verwijzing naar het verdrijven van Assad in 2024) zijn onjuist of onverifieerbaar; bredere geopolitieke context en tegenstrijdige bronnen maken de situatie complexer dan één kanttekening alleen kan vatten.