Dagboek uit Gaza: Sundus verloor haar man en kan niet rouwen

In dit artikel:

Gaza, 8 oktober 2025 — Sundus, een achttienjarige vrouw die zwanger is, probeert te leven temidden van het geweld en de ontreddering. Nog geen week eerder liep haar man doodsgevaar toen hij naar een hulppost ging om voedsel te halen; hij werd geraakt door een kogel en stierf nadat zijn laatste woorden via de telefoon klonken: “Red me.” Voor de oorlog had Sundus toekomstplannen — ze wilde advocaat worden — maar die dromen zijn vervangen door overleven.

Ze woont nu in een krappe tent met haar schoonfamilie: vijftien mensen samen, zes maanden al op de vlucht. Ze beschrijft hoe haar man altijd de praktische taken op zich nam — tent opzetten, vuur maken, water halen — en hoe zij zich nu, met een groeiende buik, plotseling verantwoordelijk moet zien te zijn. Medische controles zijn vrijwel onbereikbaar door de voortdurende gevaren op de wegen en gebrek aan vervoer. Nachten zijn kort en onrustig; overdag houdt ze de foto van haar overleden echtgenoot op haar telefoon vast.

De reportage legt niet alleen het persoonlijke verlies vast, maar toont ook hoe de oorlog rouw onderdrukt en het gewone leven onmogelijk maakt: weinig ruimte voor verwerken, veel strijd om basisbehoeften. Sundus blijft doorgaan omdat het moet, gedreven door noodzaak eerder dan hoop. Haar verhaal illustreert de kwetsbaarheid van jonge vrouwen in conflictgebieden en de lange nasleep van geweld voor individuele levens en toekomstverwachtingen.