Daan overwon z'n smetvrees door wc's af te likken en vierde dat met een tattoo (en toen was het hek van de dam)
In dit artikel:
Daan Rademaker (30) uit Utrecht worstelde vanaf jonge leeftijd met ADHD en een dwangstoornis, maar op zijn 18e escaleerde alles nadat hij één keer speed gebruikte: zijn smetvrees verergde zodanig dat hij zich nergens meer veilig voelde. Hij waste urenlang zijn handen met liters zeep, droeg latex handschoenen om dingen aan te raken, slaapt veel om aan de paniek te ontsnappen en raakte suïcidaal en diep depressief.
Een kliniekopname in Nijmegen leidde tot flooding-behandeling: intensieve blootstellingstherapie in groepsverband. Daan moest herhaaldelijke, extreme opdrachten uitvoeren — van handen in toiletwater steken tot wc-brillen aflikken en met vuile handen zijn gezicht afvegen — wat heftige paniekaanvallen veroorzaakte maar uiteindelijk bleek dat er geen blijvende schade ontstond. Na zo’n tien weken maakte hij een ingrijpende mentale omslag en voelde zich fundamenteel veranderd: “Wow, ik ben gewoon een ander mens,” zei hij na zijn herstel.
Als viering van het herstel liet Daan een fragment van Salvador Dalí’s Geopoliticus (child watching the birth of the new man) op zijn arm zetten — een beeld dat voor hem symbool staat voor een nieuw begin na zijn innerlijke oorlog. Die eerste tatoeage leidde tot steeds meer; aanvankelijk koos hij nog symbolische motieven (een walnootje van zijn oma, een hertenschedel die naar zijn biologieopleiding verwees), maar later liet hij vooral zetten wat hij mooi vond. Inmiddels telt zijn lichaam meer dan driehonderd tatoeages; alleen zijn billen zijn nog vrijwel leeg en zijn gezicht blijft onaangetast. Via zijn band met tatoeëerder Wessel (Big Besjo) kreeg de verslaving aan tatoeages een impuls — Wessel tatoeëerde zelfs ringen en tientallen gasten tijdens Daan en zijn vrouw Chava’s bruiloft.
Chava, zelf ook met psychische kwetsbaarheidservaring, vormt een belangrijke steun in moeilijke periodes. Daan zet zijn eigen traject nu in voor anderen: hij begint een opleiding tot ggz-ervaringsdeskundige om menselijkheid en minder stigma in de geestelijke gezondheidszorg te bevorderen. Met ongeveer twintig jaar aan therapie-ervaring hoopt hij mensen echt te kunnen zien en voor ten minste één iemand het verschil te maken.