D66's 'Tien steden, tien kansen' Flopt: Nederland ziek van loze beloftes

In dit artikel:

Het stuk keert zich fel tegen D66’s recente campagnevoorstel om in Nederland tien nieuwe steden te bouwen als oplossing voor de woningcrisis. Volgens de auteur is dat plan naïef en gevaarlijk: het negeert praktische belemmeringen zoals de stikstofproblematiek en de druk op landbouwgrond en natuur, en doet alsof je “gewoon” extra steden kunt neerzetten in een dichtbevolkt land.

Iem Al Biyati, voorzitter van JFVD, wordt aangehaald met een kritische reactie op X: zij beschuldigt D66 ervan dat hun plan vooral ruimte zou scheppen voor verdere massale immigratie uit Afrika en het Midden-Oosten, terwijl boeren en natuur de rekening betalen. De tekst neemt die blik over en stelt dat de autochtone bevolking krimpt, zodat de nieuwe woningen volgens de auteur vooral door nieuwkomers gevuld zouden worden — wat de schrijver ziet als bewijs dat het echte probleem migratie en slecht beleid is, niet gebrek aan steden.

De kritiek richt zich ook op het politieke karakter van het voorstel: het wordt weggezet als een loze, feelgood-slogan die geen rekening houdt met boerenbelangen, ecologische grenzen en het bestaande bouw‑ en vergunningsklimaat. Als alternatief pleit de auteur voor een krapper migratie- en asielbeleid en voor het prioriteren van betaalbare woningen voor “eigen” inwoners — samengevat: een Nederland-eerst‑benadering.

Kortom: het artikel beschrijft D66’s tien-stedenplan als onrealistisch en schadelijk voor boeren en natuur, en gebruikt dat om pleitbezorging te voeren voor strengere grenzen en prioriteit voor binnenlandse woningbouw.