D66-stemmers, wie zijn die mensen?

In dit artikel:

De tekst is een scherpe kritiek op D66 en wat de partij volgens de auteur gaat voortzetten nu ze politiek weer ruimte krijgt binnen het beleid van kabinet-Rutte IV. Centraal staan verwijten over continuering van eerder gevoerd beleid, onrealistische beloften en een gebrek aan rekenschap over fouten.

Wie: D66 en prominente kopstukken zoals Sigrid Kaag, Rob Jetten, Alexandra van Huffelen, Jan Paternotte en Ernst Kuipers worden genoemd als verantwoordelijken of voortrekkers van beleid. Waar/wanneer: in Nederland, in de nasleep van de recente machtspositie van D66 en voortbouwend op Rutte IV.

Wat: de auteur somt een reeks verwachte beleidslijnen op — voortzetting van financieel beleid waar volgens de schrijver “miljarden verdwenen” na Kaags vertrek; grootschalige klimaatuitgaven (Jetten) waarvoor kritiek bestaat dat ze weinig mondiale temperatuurwinst opleveren (in de tekst een kritiekpunt met een concrete berekening van 28 miljard en een verwaarloosbaar effect); doorzetten van de digitale euro/CBDC (waarvan Van Huffelen eerder Kamerwensen naast zich neerlegde); aanhoudende oorlogsretoriek; grootschalige afhandeling van de toeslagenaffaire zonder volledige erkenning van D66’s aandeel; geen evaluatie van het coronabeleid; en voortgaande integriteits- en rekenfouten. Ook worden campagnebeloften zoals het bouwen van nieuwe steden (waaronder IJstad, 60.000 woningen naast een Natura2000-gebied), “betaalbare” groene energie, een slimme economie, betere gezondheidszorg en levenslang leren als vaag, onbetaalbaar of onrealistisch bestempeld.

Waarom: volgens de auteur ligt het probleem zowel bij D66’s beleidskeuzes als bij kiezers die deze keuzes steunen; het ontbreken van heldere rekenschap en realistische doorrekeningen voedt wantrouwen.

Kort kader: D66 is een sociaal-liberale, pro-EU partij; de kritiek in dit stuk is politiek scherp en focust op beloften versus uitvoerbaarheid en op verantwoordelijkheid voor eerdere schandalen (toeslagen, integriteit, coronabeleid).