Crisis in ouderenzorg Aruba, families durven nauwelijks te praten
In dit artikel:
De ouderenzorg op Aruba verkeert in een verborgen crisis: verwaarlozing, mishandeling en mensonterende omstandigheden in verzorgingstehuizen komen vaker voor, terwijl families uit angst voor repercussies zwijgen. Dat beeld wordt duidelijk uit meerdere getuigenissen van naasten en hulpverleners.
Lea vertelt hoe haar vader, nog betrekkelijk zelfstandig bij opname in een particulier tehuis, binnen weken ernstig verzwakte en met spoed in het ziekenhuis belandde — uitgedroogd, ondervoed en verwaarloosd; kort daarna overleed hij. Zij was de enige van de benaderde families die zijn verhaal durfde te delen; anderen trekken zich terug uit vrees dat klachten de situatie van hun familielid of hun eigen positie in de gemeenschap zullen verslechteren. "Aruba is klein", aldus vrijwilligster Lourdes Leerdam (Rode Kruis), een verklaring die de stilte rond meldingen verklaart.
Concrete misstanden die genoemd worden: ouderen die ’s nachts gesedeerd worden met slaappillen om personeelstekorten te maskeren; bewoners vastgebonden met lakens of riemen; rijen blauwe plekken zonder duidelijke verklaring; overbevolkte kamers en schrale maaltijden die vaak niet aansluiten bij medische diëten. Minerva Huizinga‑Santana (Rode Kruis, San Nicolas) zegt dat hulpgeroep genegeerd wordt en dat nalatigheid kan leiden tot sterfgevallen.
De demografische druk vergroot het probleem. Bijna één op de vijf Arubanen is ouder dan 65; er zijn circa 21.000 ouderen tegenover ongeveer 200 gesubsidieerde plaatsen in het staatsbejaardentehuis SABA, terwijl honderden anderen wachten op opname. Particuliere instellingen vullen het tekort maar blijken duur en slecht gecontroleerd, aldus mantelzorger Helen Charles. Gebrek aan personeel, toezicht en structurele hervormingen vormen volgens deskundigen een recept voor een volgende zorgcrisis — sommige waarschuwen voor een 'zorginfarct' binnen vijf jaar als er niets verandert.
Voor getroffen families is dat nu al pijnlijk zichtbaar: nalatige zorg leidt tot onnodig lijden en sterfte. De hamvraag die steeds luider klinkt is wie op korte en lange termijn verantwoordelijk wordt gehouden en welke maatregelen genomen worden om toezicht, financiering en beschermingsmechanismen voor ouderen en klagers te verbeteren.