Column Jack Thomassen: 'Ons Dialect'
In dit artikel:
Jack Thomassen uit Drunen, die ook in 2025 regelmatig columns voor Heusden.Nieuws zal schrijven, beschrijft in deze column een recente dorpswandeling door het westelijke deel van Drunen. De route begon bij de kruising Grotestraat–Burgemeester van der Heijdenstraat en liep via Eindstraat naar de Baardwijkse Overlaat; heemkundigen Bart en Jan gaven onderweg uitleg over bouwvormen, oorlogsschade en het voormalige pelgrimspad naar Elshout.
Tijdens de tocht speelt bij Thomassen voortdurend het beeld van vroeger: hoe zijn vader als jongen door dezelfde straten liep en naar zijn latere lief in Baardwijk fietste. De gidsen wezen op details zoals de schuine ligging van huizen ten opzichte van de weg en plekken waar granaten waren ingeslagen. Die historische aanwijzingen luiden bij de auteur herinneringen en verbeelding in; hij vergelijkt het huidige straatbeeld met hoe boerenwoningen en dagelijkse voorwerpen — zoals melkbusjes — er vroeger uitzagen.
Een belangrijk thema is het Drunens dialect en de generatieverschillen daarin. Thomassen realiseert zich dat zijn eigen spreektaal een mix is: zijn moeder kwam uit Baardwijk en zijn grootouders van vaderskant uit Overijssel, plaatsen met hun eigen streektaal. Daardoor nam zijn vader niet per se het oorspronkelijke Drunens mee uit huis, maar leerde het later via school, voetbal en werk. Tijdens de wandeling merkte Thomassen dat hij vaak automatisch dialectwoorden gebruikte; dat roept bij hem nostalgie en verbondenheid op met het dorp van weleer.
Ook raakt de column aan oorlogsherinneringen en het zwijgen daaromtrent: hoewel Drunen aan het einde van de oorlog hevig werd getroffen, had Thomassens vader daar weinig over verteld. De heemkundige legt uit dat oudere generaties pijnlijke gebeurtenissen vaak niet wilden bespreken en liever vooruitkeken. De wandeling eindigde bij de Lidl; de deelnemers bedankten de gidsen en gingen daarna gezamenlijk koffie drinken. Thomassen sluit met de gedachte dat het behoud van taal en lokale verhalen bijdraagt aan het levend houden van het dorpsverleden.