Collega's lieten AI een Ogenblik 'in de geest van Herman Sandman' schrijven. Dit kwam eruit | column Herman Sandman

In dit artikel:

Collega’s lieten een AI een kort stuk met de titel "Ogenblik" schrijven. In het door de machine geschepte tafereel zit een ik‑verteller op een palmeiland: blote voeten in het zand, een verbleekt frisdranklabel, geen wifi en de zee die als het ware zingt. Tegenover hem ligt een leguaan die hij vergelijkt met een gedateerde Friese ambtenaar; tussen dier en mens ontstaat een stille verstandhouding. Terwijl hij de tropische rust in zich opneemt, sluipen herinneringen aan Nederland binnen — regenjassen, modder, praatjes bij de bakker en het geluid van een motorboot dat doet denken aan de Intercity naar Leeuwarden. Die kruisbestuiving van plekken leidt tot een constatering: in ogenschijnlijke leegte schuilt veel leven, en ook de nuchtere noorderling kan in gedachte tropisch uitwaaien. Het stukje laat zien hoe AI creatief landschappen en culturele heimwee kan mengen tot een bedachtzame evocatie van thuis en vakantie.