Christina van den Berg uit Urk stelt haar hart open voor daklozen
In dit artikel:
Christina van den Berg (29) uit Urk combineert haar baan als juf groep 6 op de reformatorische Petrus Dathenusschool met intensief vrijwilligerswerk in WAL-125, het inloophuis van de christelijke organisatie Tot Heil des Volks (THDV) aan de Oudezijds Voorburgwal in Amsterdam. Drie dagen per week werkt ze met dak- en thuislozen: koffie, warme maaltijden, praktische hulp (postadres, doktersbezoek), en vooral aandacht en betrokkenheid. Het inloophuis ligt pal naast de rosse buurt en draait op giften; het religieuze karakter is zichtbaar: vrijwilligers beginnen en eindigen de dag met gebed en delen vaak het Evangelie tijdens de maaltijd.
De gasten van WAL-125 maken deel uit van een grote groep in Amsterdam: volgens onderzoek van Hogeschool Utrecht en het Kansfonds zijn er ruim 11.000 dak- en thuislozen, van wie circa 1.200 op straat slapen. Voor hen hebben stedelijke festiviteiten, zoals de viering van 750 jaar Amsterdam, weinig betekenis; hun dagelijks leven speelt zich elders af.
Christina raakte betrokken na een kennismaking in december 2019 en bouwde haar inzet tijdens de coronapandemie geleidelijk op. Ze is nu op woensdag en vrijdag in het inloophuis aanwezig; op donderdag verzorgt ze betaalde excursies en voorlichtingsdagen, samen met een collega die ervaringsdeskundige is en ooit zelf dakloos was. Die excursies zijn bedoeld om scholieren bewust te maken van burgerschap en om mensen uit de doelgroep actief mee te laten doen, zodat ze hun eigenwaarde kunnen hervinden.
Het werk vraagt vaardigheden als onbevooroordeeld luisteren, grenzen stellen en relativeren. Christina ervaart het dagelijks omgaan met gasten als zowel dankbaar als emotioneel zwaar: succesmomenten zijn kleine menselijke gebaren (iemand bij naam noemen, een verjaardag vieren), of het meemaken dat iemand een huis krijgt of werk vindt. Tegelijk zijn er terugvallen door verslavingen, trauma’s, agressie en bedreigingen. Ze vertelt over incidenten — dreigementen en een keer vastgepakt worden door een dronken gast — maar ook over dankbare reacties van mensen die door de hulp weer perspectief vonden.
Haar motivatie wortelt in geloof en vroegere ervaringen: opgegroeid in een gereformeerd gezin op Urk, maakte ze als jongere vrijwilligerswerk bij vluchtelingen en vervulde ze later een belofte om zich ook in het buitenland (Rio de Janeiro) in te zetten. Ze noemt expliciet dat het haar roeping voelt: “God heeft mijn hart hiertoe bewogen.” Die religieuze overtuiging geeft haar kracht en houvast bij moeilijke situaties. WAL-125 gebruikt de vrijheid die het gebrek aan subsidie geeft om open over het evangelie te spreken.
Om de emotionele last te dragen zoekt Christina steun bij collega’s, vrienden en familie en vindt ze rust in wandelen, muziek maken en gedichten schrijven. Haar werk raakt ook terug in de klas: kinderen vragen naar haar vrijwilligerswerk en leveren regelmatig kleding, sokken of gebakken koekjes in voor de gasten. Haar familie is betrokken en heeft haar werk in Amsterdam meerdere keren ondersteund.
Kortom: Christina is een voorbeeld van langdurige, betrokken christelijke hulpverlening in het hart van Amsterdam: praktisch, pastoratief en persoonlijk. Haar inzet laat zien hoe kleinschalige aandacht en samenwerking met ervaringsdeskundigen bijdragen aan herstel en waardigheid, terwijl de vrijwilliger zelf voortdurend zoekt naar balans tussen persoonlijke betrokkenheid en zelfzorg.