Christina Applegate (53) komt huis amper nog uit door MS: 'Iedere stap voelt alsof ik door naalden en lava loop'
In dit artikel:
In januari 2021 kreeg actrice Christina Applegate de diagnose multiple sclerose (MS), een chronische, progressieve neurologische aandoening die haar leven sindsdien sterk beheerst. Ze merkte aanvankelijk vervelende sensaties in haar tenen, die geleidelijk erger werden en zich uitbreidden tot haar knieën, met hevige pijn en verlies van evenwicht als gevolg. Ondanks de toename van klachten bleef ze aanvankelijk doorwerken aan de serie Dead to Me, maar moest uiteindelijk stoppen. Het was collega Selma Blair, die zelf ook MS heeft, die haar overtuigde om medische hulp te zoeken.
Applegate blikt terug dat zij al jarenlang vroege signalen van MS had, zoals overgevoeligheid voor fel licht, duizeligheid door fluorescerende lampen en plotselinge uitval van een been. Deze symptomen negeerde ze totdat ze onmiskenbaar werden. Inmiddels leidt ze een teruggetrokken leven, gebruikt een wandelstok en zit vaak in een rolstoel; pijn en spierkrampen beperken haar dagelijkse functioneren, vaak zelfs zodanig dat ze dagenlang niet uit bed komt.
Ze sprak openhartig over de emotionele tol van haar ziekte in de podcast "Conan O’Brien Needs a Friend", waar ze de fysieke pijn vergeleek met lopen over hete lava met naalden onder de voeten. Sinds haar diagnose werd ze meer dan dertig keer opgenomen in het ziekenhuis en kampt ze naast pijn ook met misselijkheid, braken en diarree. De onvoorspelbare progressie van MS zorgt voor angst dat slechte dagen de norm worden, al weet ze soms nog periodes te vinden waarin ze zich iets beter voelt.
Samen met actrice Jamie-Lynn Sigler, die eveneens MS heeft, maakt ze de podcast "MeSsy" om openlijk over hun ervaringen te praten en het maatschappelijke taboe rond chronische ziekten te doorbreken. Applegate uit haar frustratie over onjuiste aannames dat zij zelf schuld zou zijn aan haar ziekte en over de overvloed aan pseudowetenschappelijke adviezen die zij vaak krijgt voorgeschoteld. Ze benadrukt dat MS niets is dat je jezelf aan doet en pleit voor meer begrip en realistische ondersteuning voor mensen met chronische aandoeningen.