Christelijk Nederland slaapt: Waarom een ware gelovige juist FVD moet steunen (en CDA, CU en SGP links moet laten liggen)
In dit artikel:
Publicist en christen Hans van de Breevaart stelt in een op 13 november gepubliceerde column dat traditionele confessionele partijen hun geloof en kritische rol tegenover de staat hebben verloochend. Volgens hem heerst in veel kerkelijke kringen het stilzwijgende besef dat partijen als het CDA, de ChristenUnie en zelfs de SGP zijn veranderd in meegaande deelgenoten van een moderne, technocratische staatsmacht. Van de Breevaart betoogt dat God in de politieke praktijk van deze partijen feitelijk is “doodverklaard”: de Bijbel wordt ingepast in raad en beleid, terwijl politieke gehoorzaamheid en vertrouwen in instituties de plaats innemen van profetische getuigenis.
Hij hekelt vooral twee ontwikkelingen. Ten eerste het identificeren van God met de staat: christen-politici zouden zijn veranderd in brave burgers die de overheid willen kunnen vertrouwen in plaats van hoeders van een transcendente roeping. Bij de SGP ziet hij een starre gehoorzaamheid aan overheid en wet (verwezenlijk in de interpretatie van Romeinen 13), bij CDA en ChristenUnie een reducering van Jezus tot een zachte pleitbezorger voor sociaal beleid en goede wil. Ten tweede waarschuwt hij tegen het verlies van besef van menselijke beperkingen: christelijke partijen steunen volgens hem utopische, gnostisch getinte ideeën dat de mens met technische middelen het aardse leven kan volmaakt maken — een houding die neerkomt op hoogmoed en ketterij.
Als voorbeelden noemt Van de Breevaart het coronabeleid (waarin kritische geluiden werden weggehoond en men te veel vertrouwde op farmaceutische oplossingen), het klimaatbeleid (dat volgens hem leidt tot energiearmoede en weinig werkelijk klimaatwinst oplevert) en het migratiebeleid (waarbij sociale ontwrichting, onveiligheid en culturele vervreemding onvoldoende worden erkend). Deze beleidskeuzes zouden voortkomen uit een blinde geloof in staat en planning, in plaats van uit rentmeesterschap gecombineerd met besef van mensenlijke beperktheid.
Omdat Forum voor Democratie (FVD) volgens Van de Breevaart wél fundamentele vragen stelt over de hedendaagse wereldorde en zich verzet tegen de totaliserende drang van de staat, noemt hij die partij de enige politieke thuisbasis voor ‘wakker’ christendom. FVD profileert zich niet als christelijke partij, maar zou in reformatorische kringen opnieuw aanspreken door een aandacht voor de Schepper die niet samenvalt met staatsmacht.
De column is een scherpe aanklacht tegen wat Van de Breevaart ziet als geestelijke leegte binnen het partijkartel en een pleidooi om christelijke politiek opnieuw te koppelen aan bescheidenheid, kritisch denken en wantrouwen tegenover technocratische oplossingen.