China zet toerisme en vloggers in om Xinjiangs slechte naam op te poetsen
In dit artikel:
Xinjiang werkt hard aan een imagocampagne om de negatieve reputatie rond de massale opsluiting van Oeigoeren en andere moslimminderheden weg te poetsen en de regio economisch te laten groeien. De autonome regio in het noordwesten van China investeert miljarden in toerisme: traditionele wijken worden opgeknapt, wintersportparken gebouwd en promotievideo’s verspreid via YouTube, TikTok en Chinese platforms. Dit jaar trok Xinjiang volgens het artikel meer dan 300 miljoen toeristen.
De centrale overheid beheerst sterk de informatiestroom uit Xinjiang. Binnen China weten veel mensen niet wat er zich heeft afgespeeld; buiten China circuleren getuigenissen van gevluchte Oeigoeren, onderzoeken van mensenrechtenorganisaties en bevindingen van het onofficiële Oeigoeren-tribunaal, dat concludeerde dat de Chinese staat verantwoordelijk is voor genocide en misdaden tegen de menselijkheid. Peking rechtvaardigde het harde beleid met het bestrijden van separatistisch geweld en islamitisch extremisme; mensenrechtenorganisaties noemen dat een voorwendsel voor onderdrukking.
Om de internationale opinie te beïnvloeden nodigt de overheid buitenlandse vloggers en journalisten uit op zorgvuldig samengestelde trips die alleen de mooie kanten tonen — natuur, gastronomie en groeiende economie — en niet de gesloten moskeeën of detentiekampen. Vlogger Michele Ponte typeerde Kashgar in een promotievideo als “interesting, historical and great food.” Ook Nederlandse media werden uitgenodigd, maar de bezochte routes waren gericht op positieve beeldvorming.
Politiek is er wissel in de leiding van Xinjiang. Onder Chen Quanguo vonden de massale opsluitingen plaats; zijn opvolger Ma Xingrui zette meer in op economische groei. Ma werd deze zomer echter vervangen door Chen Xiaojiang, een partijfunctionaris met achtergrond bij het anti-corruptieapparaat. Ma’s afwezigheid bij recente politieke bijeenkomsten en de komst van Chen Xiaojiang wekken zorgen bij experts dat veiligheid en repressie opnieuw prioriteit kunnen worden, wat spanningen oplevert tussen het aantrekken van toeristen en het handhaven van strikte orde.