Cathy (52) moest haar kinderwens vaarwel zeggen: 'Deze operatie was traumatisch'
In dit artikel:
Op 24 mei, de dag van de vrouwengezondheid, deelt Cathy Samé Lottin (52), coach en yogadocent, haar ervaring met onderschatte goedaardige myomen die haar kinderwens uiteindelijk onmogelijk maakten. Rond haar dertigste ontdekte ze via een total body scan de aanwezigheid van kleine vleesbomen in haar buik. Artsen stelden destijds dat er geen reden tot zorg was en adviseerden periodieke controles, wat zij ook deed. Tien jaar later bleef haar kinderwens, maar raadde een gynaecoloog haar aan niet te lang te wachten vanwege de risico’s.
In de jaren daarna kreeg ze steeds meer buikklachten, zoals een drukkend gevoel en langdurig bloeden, wat leidde tot een ernstig ijzertekort. Haar klachten werden aanvankelijk niet adequaat herkend; een huisarts verbaasde zich over haar maagklachten en gaf maagzuurremmers. Pas na aandringen kreeg ze een MRI, waarop een groot myoom werd ontdekt dat eerder over het hoofd was gezien. De omvang van het myoom veroorzaakte een sterke druk en ernstige pijn, waardoor een operatie noodzakelijk was. Tijdens een ingrijpende vier uur durende ingreep verwijderde een specialist een kilo vleesbomen en kon haar baarmoeder behouden blijven, wat cruciaal was voor haar kinderwens. Het herstel was echter dusdanig zwaar dat ze zwanger worden tijdelijk uitstelde.
Kort daarna kreeg Cathy te maken met meerdere emotionele verliezen en werd bij haar borstkanker vastgesteld. Hoewel ze overwoog haar eicellen te laten invriezen, was ze vanwege haar leeftijd niet meer in aanmerking en moest definitief afscheid nemen van het moederschap. Ondanks deze ingrijpende ervaringen koestert ze geen rancune naar de medische zorgverleners; zij erkent dat fouten menselijk zijn, maar benadrukt dat de impact van vleesbomen, ook als ze goedaardig zijn, vaak onderschat wordt. De langdurige bloedingen en het ijzertekort hadden haar immuunsysteem verzwakt.
Cathy reflecteert dat ze, als ze dit alles eerder had geweten, wellicht sneller kinderen had willen krijgen, maar heeft vrede met het feit dat moeder worden niet voor haar is weggelegd. Ze leeft nu met de focus om het beste uit haar situatie te halen en geniet van de vrijheid die ze daardoor ervaart. Haar verhaal benadrukt de noodzaak voor meer aandacht en zorg rond vrouwengezondheid, zeker bij aandoeningen die niet direct levensbedreigend lijken, maar wel diep ingrijpende gevolgen kunnen hebben.