Caroline Willemen (AzG) is terug uit Gaza: "We geven de menselijkheid op als we ons in eindeloze discussies blijven verliezen"

In dit artikel:

Caroline Willemen, hulpverlener voor Artsen zonder Grenzen die net terugkeerde uit Gaza, hekelt de politieke aarzeling in België over een duidelijk standpunt tegenover Israël. Terwijl zowel de federale als de Vlaamse regering nog vergaderen en interne verdeeldheid de kans op een harde veroordeling of sancties klein maakt, vraagt Willemen zich luidop af wanneer hulpverleners en de realiteit ter plekke serieus genomen worden.

Ze beschrijft in De Afspraak schrijnende beeldspraken van wat ze zag in het westen van Gaza‑stad: voortdurende bombardementen, mensen die beschoten worden, doelbewuste ontzegging van voedsel en water en een gezondheidssysteem dat kapot is. Volgens haar worden zelfs wie op zoek gaat naar eten onder vuur genomen; de ergste gevallen zijn zo verzwakt dat alleen voedsel niet volstaat. Artsen zonder Grenzen zag het aantal ondervoedingspatiënten tussen mei en augustus vervijfvoudigen.

Willemen noemt wat ze aantrof “het resultaat van een genocide” en benadrukt dat die term niet uit juridische overwegingen komt maar uit directe observatie. Ze reageert ook op recente politieke uitspraken — onder meer die van Vlaams minister‑president Matthias Diependaele — en vindt dat politici in plaats van eindeloze nuancerende debatten eerlijk moeten uitleggen wat er met Gaza gebeurt: beschietingen, bombardementen, honger en gebrek aan water.

Persoonlijk maakte ze mee dat hulpverleners en gewone inwoners geen veilige plek hebben: collega’s die midden in de nacht hun kinderen moeten meenemen en op blote voeten vluchten, en kinderen die ondanks alles hopen geven. Ondanks het menselijk leed prijst Willemen de inzet en menselijkheid van haar Gazaanse collega's en de veerkracht van lokale gemeenschappen als de sleutel tot de toekomst van Gaza.