Caroline van der Plas haalt uit: "Ik waarschuwde al voor De Jonge's huurwet - niemand luisterde!"

In dit artikel:

Caroline van der Plas (BBB) slaat hard uit naar het kabinet en vrijwel de hele Tweede Kamer vanwege de Wet Betaalbare Huur van CDA-minister Hugo de Jonge. In een recente uiting op X stelt ze dat ze herhaaldelijk heeft gewaarschuwd dat de wet zou leiden tot “massale verkoop appartementen en kamers”, en dat die voorspelling nu is uitgekomen. Volgens haar werden waarschuwingen genegeerd terwijl partijen — inclusief VVD en verrassend genoeg ook de PVV — voor de wet stemden.

De kern van haar kritiek is dat de middenhuurwet, bedoeld om wonen betaalbaarder te maken, juist het aanbod uit de private huursector wegvaagt. Door huurplafonds en strikte regels zou particuliere verhuur onrendabel zijn geworden, waardoor veel kleine beleggers en particuliere verhuurders hun woningen verkopen. Het gevolg: minder kamers en appartementen beschikbaar voor studenten, starters en anderen die op de middenhuur zijn aangewezen.

Het stuk benadrukt Van der Plas’ no-nonsense stijl: geen beleidsjargon of rapporten, maar een directe waarschuwing die volgens haar realiteit blijkt te zijn. Ze wijst politiek Den Haag er hard op dat er een kloof is tussen retoriek over “betaalbaar wonen” en de daadwerkelijke effecten van adopteerde maatregelen. Daarnaast wordt De Jonge verweten vooral op symboolniveau politiek te bedrijven, met maatregelen gericht op publieke bijval in plaats van marktbehoud.

Het betoog presenteert Van der Plas’ tweet niet alleen als een “ik zei het toch”-moment, maar als een aanklacht tegen een politieke cultuur die volgens haar wetten uitvaardigt zonder voldoende oog voor praktische consequenties en verantwoordelijkheidsbesef. Haar gelijk wordt neergezet als reden voor groeiende geloofwaardigheid buiten de Haagse bubbel.

Kortom: Van der Plas gebruikt de recente uitslag op de woningmarkt om te claimen dat de Wet Betaalbare Huur averechts werkt, dat kleine verhuurders massaal afhaken en dat de Kamer aansprakelijk is voor het creëren van een aanbodprobleem dat de wooncrisis verergert.