Burgers krijgen fooi, kabinet pronkt met andermans werk: koopkracht dankzij lonen en pensioenen

In dit artikel:

Het demissionaire kabinet-Schoof presenteert een koopkrachtstijging van 1,3% als politiek succes, maar volgens het stuk is die verbetering niet aan Den Haag te danken. De echte oorzaken zouden liggen bij cao-afspraken, een hoger minimumloon en pensioenindexaties — maatregelen uit de arbeidsmarkt en sociale afspraken, niet door kabinetshand uitgegeven geld. De door het kabinet genoemde ingrepen (o.a. kleine aanpassingen in belastingtarieven en een verhoging van de arbeidskorting met ongeveer €27) worden als marginaal afgedaan.

Als een concreet politiek gebaar noemt het artikel alleen de verlengde accijnskorting op brandstof, wat tijdelijk pompverlagingen oplevert; tegelijk zou het kabinet echter miljarden besteden aan EU-bijdragen, hulp aan Oekraïne en klimaatinspanningen. Verder klaagt de auteur dat er geen zichtbare aanpak is van urgente binnenlandse problemen: de woningmarkt, de zorg en migratie zouden buiten controle zijn.

De kernboodschap: het kabinet neemt onterecht eer voor een kleine koopkrachtverbetering, terwijl burgers hun situatie dankzij lonen en pensioenen zelf zien verbeteren. Dit voedt volgens het artikel een diep wantrouwen in de politiek en benadrukt de oproep tot daadkrachtige, nationale keuzes in plaats van politieke propaganda.