Buitenbocht | Hoe Dries Roelvink het schaatssprookje Van de Bunt glans gaf
In dit artikel:
In het olympisch kwalificatietoernooi in Thialf stond 21‑jarige Stijn van de Bunt uit Lopik dit weekend centraal: niet alleen omdat hij zich op de lange afstanden als verrassing en hoop van Nederland profileerde, maar ook door een onverwachte bijrol als fanboy. Tijdens het feest op het middenterrein greep Van de Bunt na zijn zege op de 10 kilometer de kans om een foto te maken met volkszanger Dries Roelvink — tot verbazing van zijn coach Martin ten Hove. Samen met huisgenoot en ploegmakker Remco Stam blijkt Van de Bunt een groot bewonderaar van Roelvink; over de foto zei hij droog: "Nu je de kans hebt moet je hem ook pakken toch? Je moet prioriteiten stellen."
Zijn weekend kende meer bizarre momenten: na zijn stunt op de 5.000 meter stortte tijdens het uitfietsen zijn telefoon in door alle binnenkomende felicitaties; de niet-storen‑stand gaf een zwart scherm en de telefoon moest gereset worden voordat hij weer werkte — anders was die Roelvink‑foto er nooit gekomen. Ondanks zijn beperkte media-ervaring toonde Van de Bunt tijdens de persconferenties bravoure, humor en zelfvertrouwen. Hij viel ook op door teamspirit: hij besloot de 10.000 meter zo te rijden dat teamgenoot Sebas Diniz betere kansen op een olympisch ticket zou krijgen, en zei vooraf in het hotel dat hij zijn uiterste best zou doen om Diniz te helpen. Daarmee liet hij zien dat hij meer is dan een individuele sensatie.
De rubriek pikt ook een pijnlijk contrast uit het OKT: het cijfer van de week is 2 — aanleiding om het hartverscheurende moment van Marrit Fledderus te belichten. Zij miste op de 500 meter nipt een olympisch startbewijs, barstte in tranen uit en stond ontroostbaar op het middenterrein, een beeld dat doet denken aan Dai Dai N'tab’s lot in 2017. Terwijl Anna Boersma het middenterrein vierde, illustreert Fledderus’ verdriet de harde consequenties van het kwalificatieduel tegen Jutta Leerdam.
Kortom: Thialf leverde deze week zowel een feelgoodverhaal — een jonge schaatser die zichzelf en zijn team overtreft en zelfs zijn idool ontmoet — als een ontroerend voorbeeld van hoe kwetsbaar olympische ambities kunnen zijn.