Broekers-Knol fileert Koolmees: VVD buitenspel bij migratiegesprekken, maar PVV en FVD worden verzwegen
In dit artikel:
Ankie Broekers-Knol ging in Goedemorgen Nederland scherp in op Wouter Koolmees omdat hij de VVD buitenspel zou hebben gezet bij migratieoverleg. De auteur van het artikel waardeert die kritiek, maar vindt dat Broekers-Knol halverwege stopt: zij benoemt wel dat kiezers naar rechts zijn opgeschoven, maar zegt niet dat dit impliceert dat PVV en FVD logischerwijs een plaats aan de onderhandelingstafel zouden moeten krijgen.
Na de verkiezingen van 29 oktober, waarin migratie een dominant thema was, behaalden PVV en D66 sterke resultaten; VVD, JA21 en FVD vormden volgens de schrijver samen een groot rechtsflankblok. Toch zien we volgens het stuk hoe het Haagse politieke establishment — inclusief D66 en CDA — bewust partijen als PVV en FVD marginaliseert via een cordon sanitaire: radicaal-rechtse partijen worden structureel uitgesloten, ongeacht hun zetelaantal of het kiezersmandaat. De tijdelijke deelneming van de PVV in 2023 werd, zo zegt de auteur, daarna actief ondermijnd; nu is de uitsluiting weer het uitgangspunt.
Het advies van Koolmees om de VVD buiten migratiediscussies te houden wordt niet gezien als een fout, maar als bewuste strategie om de formatie naar links te duwen. D66 voert volgens de schrijver een ‘Brusselse tactiek’ van het splijten en marginaliseren van rechts, waarbij gematigde rechtse partijen pas aanschuiven als radicaal rechts al geneutraliseerd is. Broekers-Knol zou dit patroon wel signaleren bij de VVD, maar weigeren te erkennen dat hetzelfde mechanisme tegen PVV en FVD wordt toegepast.
De auteur beschuldigt Den Haag van selectieve framing: alsof alleen pro-EU, pro-migratie partijen het politieke midden mogen claimen en de realiteit van een verschuivende kiezer bewust ontkend wordt. Het gevolg is dat juist de partijen die in de campagne het duidelijkst tegen migratie stelden, nu worden uitgesloten van de beslissende gesprekken — iets wat volgens het stuk democratische legitimiteit ondermijnt en neerkomt op machtsbehoud door links.
Tot slot roept de tekst burgers op zelf morele grenzen te stellen en wijst op een oproep om een verklaring te tekenen waarin gesteld wordt dat abortus geen mensenrecht is, als tegenwicht tegen wat de auteur ziet als politieke opportuniteit en waardeverschuivingen in Den Haag.