Bontenbal wil 'stabiel middenkabinet' - maar sluit PVV uit en laat kiezer in de kou
In dit artikel:
CDA-leider Henri Bontenbal verklaarde in een recent interview met De Telegraaf dat zijn partij niet wil meeregeren met de PVV en waarschuwde kiesgerechtigden van Geert Wilders dat hun stem “straks in de kou” kan staan. Daarmee zet Bontenbal helder afstand tussen het CDA en de PVV en bevestigt hij dat het CDA geen samenwerking met Wilders ambieert.
In het gesprek probeerde Bontenbal zich ook te onderscheiden van Pieter Omtzigt (NSC), door te stellen dat hij “totaal anders” is en volgens hem sneller kan opschalen. Politiek inhoudelijk veranderde boodschap levert dat in de ogen van de auteur van het stuk echter nauwelijks op: het CDA kiest volgens de kritiek voor continuïteit en stabiliteit, en lijkt bereid te zijn samen te werken met linkse partijen zoals GroenLinks en de PvdA. Bontenbal omschreef een coalitie met die partijen als “het meest realistische pad voor stabiliteit”. Over Europees prominent politicus Frans Timmermans was Bontenbal relatief mild; hij zei niet dat Timmermans oneerlijk is, maar noemde het spel niet eerlijk.
Het artikel zelf is scherp en politiek getint: het beticht Bontenbal en het CDA van kartelgedrag — beloftes van verandering aan kiezers doen, maar na de verkiezingen terugkeren naar de traditionele Haagse politiek. De schrijver verzet zich nadrukkelijk tegen een kabinet waarin Timmermans een grote rol speelt en spoort lezers aan een petitie te tekenen tegen Timmermans, waarbij wordt gewaarschuwd voor meer migratie, hogere lasten en verlies van vrijheden in zo’n coalitie.
Belangrijk voor lezers is dat dit bericht twee zaken combineert: ten eerste een weergave van uitspraken van Bontenbal over de uitsluiting van de PVV en de beoogde voorkeur voor samenwerking met links; ten tweede een felle beoordeling van die koers, die de CDA-leider wegzet als behoudzuchtig en onderdeel van het gevestigde politieke bestel. Voor context: in het Nederlandse meerpartijenstelsel zijn coalitievorming en uitsluiting van bepaalde partijen actuele en bepalende onderwerpen voor hoe stemmen zich vertalen naar beleid, en uitspraken als deze beïnvloeden zowel kiezersverwachtingen als de onderhandelingen na de verkiezingen.