Binnenskamers | Wilders houdt de aandacht vast, maar is de relevantie verloren

In dit artikel:

In Den Haag neemt politieke relevantie soms razendsnel af. Edo van der Goot observeert dat Geert Wilders dat recent aan den lijve ondervond: van leider van de grootste coalitiepartij met bewindspersonen en de Kamervoorzitter in huis, naar een bescheidener rol als ondervoorzitter van het presidium. Wilders pleit ervoor het dagelijks bestuur van de Tweede Kamer klein te houden en beperkte zich volgens hem tot praktische zaken, maar waarom hij in zo korte tijd zoveel politieke invloed liet lopen blijft onduidelijk.

Relevantie komt in golven: een politicus kan plotseling onmisbaar lijken en daarna snel verdwijnen. Eind 2019 was dat het geval bij Henk Otten, die met zijn kleine fractie cruciaal werd om de stikstofwet door de Eerste Kamer te loodsen. Premier Mark Rutte toonde zich pragmatisch en maakte in het zicht van de camera’s duidelijk dat het om zeteltjes tellen ging — een treffend voorbeeld van hoe politieke aandacht vaak taktisch wordt ingezet.

Tegelijkertijd vallen gedreven Kamerleden soms juist buiten het spotlicht. SP’er Michiel van Nispen nam onlangs afscheid na ruim vierduizend dagen parlementair werk; zijn inzet was substantieel maar weinig zichtbaar. Van Nispen waarschuwde dat de plenaire zaal bij debatten vaak leidt tot veel ophef en dat meer camera’s de kwaliteit van het debat tussen fractievoorzitters juist kan aantasten.

De kern van Van der Goots observatie: aandacht en macht zijn niet hetzelfde. Media-aandacht houdt Wilders wel in beeld, maar herstelt niet per se zijn politieke invloed. Rust en terughoudendheid — zoals ook een Voetbal International-citaat over Ajax’s directeur suggereert — kunnen strategisch waardevol zijn, ook al leveren ze zelden koppen. Tot slot verzamelt de rubriek korte anekdotes uit Den Haag en nodigt lezers uit om eigen opmerkelijke waarnemingen te delen.