'Bilateraaltje' in Zuid-Korea: wat voor deal sluiten Trump en Xi in handelsoorlog?
In dit artikel:
De Amerikaanse president Donald Trump en Chinese president Xi Jinping ontmoetten elkaar aan de zijlijn van de APEC-top in Gyeongju (Zuid‑Korea) — hun eerste face‑to‑face sinds zes jaar — in een poging de oplopende handelsspanning te temperen. Een definitieve wapenstilstand wordt niet verwacht; beide landen mikken eerder op het vermijden van verdere escalatie en het tijdelijk begraven van de strijdbijl.
De ruzie draait maandenlang om wederzijdse importheffingen die na Trumps nieuwe tarieven dit jaar (onder meer 10 procent op Chinese producten) tot recordniveaus zijn opgelopen. Washington noemt onder andere de export van grondstoffen voor fentanyl als reden voor straftarieven. Peking antwoordde met tegenmaatregelen en zette tevens z’n sleutelkaart in: beperkingen op kritieke aardmetalen — essentiële grondstoffen voor chips en andere technologieën — waarmee het druk op Amerikaanse industriële bevoorrading kan uitoefenen.
Eerder dit jaar dwong Beijing Washington terug naar de onderhandelingstafel, en tarieven werden gedeeltelijk teruggeschroefd (van pieken tot circa 145 procent naar ongeveer 30 procent). Ook werd het “China‑America Economic Trade Consultation”-mechanisme opgezet om gesprekken bijeen te houden. China ziet uit de reeks ontmoetingen (Londen, Stockholm, Madrid, Kuala Lumpur) aanwijzingen dat Trump op cruciale momenten kan terugdeinzen — in Peking gekscherend samengevat als de bijnaam “Taco” (Trump always chickens out) — en dat die voorspelbare onvoorspelbaarheid ruimte creëert om spanning beheersbaar te houden.
Peking streeft er naar nieuwe grote conflicten te vermijden tot minstens 2028, het einde van Trumps huidige termijn: voorstellen om exportbeperkingen op aardmetalen uit te stellen en hernieuwde aankopen van Amerikaanse sojabonen passen in dat plaatje, ook al zijn eerdere sojabeloftes niet altijd nagekomen. Trump op zijn beurt zoekt snelle politieke overwinningen met concrete deals rond fentanyl, TikTok en steun voor Amerikaanse boeren. Of Taiwan op de agenda stond, bleef onduidelijk; Trump zei vooraf: “Taiwan is Taiwan.” De VS houden aan de lange traditie van strategische vaagheid over een expliciete toezegging bij een Chinese aanval.
Diplomaten duiden het Amerikaanse binnenlandse politieke tumult en Trumps lage populariteit als factoren die Beijing in haar voordeel kan laten rekenen: Xi hoeft minder vrezen voor directe binnenlandse druk en kan afwachten hoe de politieke verhoudingen in Washington zich ontwikkelen. Voor veel waarnemers is de beste uitkomst van de ontmoeting dan ook tijdelijk schadebeperking: het terugdringen van directe economische tegenmaatregelen en het openhouden van overlegkanalen, zonder dat er meteen een structurele oplossing voor de onderliggende rivaliteit ligt.