'Deze plek staat voor onheil, hier veranderde ons zorgeloze leven voorgoed'

In dit artikel:

Journalist Marith Iedema beschrijft een angstige controle bij het Amsterdam UMC Imaging Center nadat ze eerder borstkanker heeft gehad. Samen met haar partner Duncan en hun vijfjarige zoon Noah leeft ze met voortdurende onzekerheid: elke halfjaarlijkse mammografie en MRI kan aanwijzingen van terugkeer geven, en die spanning sijpelt door in het dagelijks leven.

Op weg naar het ziekenhuis gebruikt Marith haar woede als brandstof om de zenuwen te overstemmen; Duncan haalt haar in en ze fietsen zwijgend verder. Thuis is de sfeer gespannen door een zware zomervakantie zonder de helpende aanwezigheid van Mariths ouders, die vier weken afwezig waren, en door slechte nachten vol doemgedachten. Kleine irritaties — een handdoek die niet goed hangt, een vaatwasser die volgens Duncan niet op orde is, een koffiemachine die niet schoon is — escaleren omdat beide partners al uitgeput zijn. Marith ontploft, voelt zich onbegrepen en overbelast, en besluit alleen naar het ziekenhuis te gaan.

Voor de ingang van het imaging center zakt haar woede weg als Duncan haar troost en zijn bezorgdheid toont; hij biedt excuses aan en laat zien dat ook hij bang en opgefokt is. Die gezamenlijke angst herstelt het perspectief: het vormt een reminder van wat echt belangrijk is en wat je pas mist als het dreigt te verdwijnen. Marith eindigt bij de gedachte dat, ondanks hoe rot die angst voelt, het ook duidelijk maakt wat telt — de aanwezigheid van de ander en het samen doorgaan.

Wie Marith wil volgen kan haar vinden op Instagram onder @marithiedema. Het stuk verscheen in VROUW Magazine bij De Telegraaf.