Belinda (61) en Gaby (57) voelen zich machteloos na zware beving in Zeerijp. 'Ik wil die stress niet meer'
In dit artikel:
Zeerijp ligt een week na een nachtelijke beving van 3,4 op de schaal van Richter en een naschok van 2,1 in stilte en onrust. Het dorp in het aardbevingsgebied van Groningen telt binnen zeven dagen meer dan 3000 schademeldingen bij het Instituut Mijnbouwschade Groningen (IMG): precies 3004 meldingen, plus 74 meldingen van acute onveilige situaties (AOS). Bij tien daarvan moest het IMG direct ingrijpen en maatregelen treffen.
De beving haalde bij veel inwoners oude trauma’s en frustraties open. Gaby (57) en Belinda Oegema-De Vries (61) waren opnieuw in paniek na schade aan hun huis aan de Molenweg: scheuren in houten spanten, een barst in een bovenplafond, dakramen die ontzet raakten en lekkage. Het stel had jaren geleden al te maken gehad met schades door mijnbouw; ze verhuisden en scheidden zelfs kort door de stress, maar kwamen later weer bij elkaar. Hun huidige woning kwam van Belinda’s broer, die het huis deels had verstevigd; toch brachten de scheuren en zichtbare schade het gevoel van onveiligheid en machteloosheid terug. Beide hebben gezondheidsproblemen en zeggen dat de stress hen zwaar valt; ze overwegen opnieuw te verhuizen als herstel uitblijft.
Jongere bewoners ervoeren ook gevaar: Duncan Kroes (20) werd wakker toen een plaat uit zijn dak trilde en op zijn bed viel. Zijn ouders, Harm Kroes en Diane Groenewold, klagen over jarenlange scheuren en lange wachttijden op versterking en voelen zich van het kastje naar de muur gestuurd. „Het gaat ons niet om geld. We willen geholpen worden,” zegt Groenewold, waarmee ze de nood benadrukt: niet alleen financiële compensatie, maar concrete versterking en snelle afhandeling van schades.
Het dorpsleven is gevlijd door moeheid en wantrouwen. Dorpshuisbeheerder Bart van de Kleut ziet veel mensen murw en angstig worden; in tien jaar tijd zijn volgens hem maar vijf huizen in het dorp versterkt. De plotselinge mediastorm en politieke aandacht leverden volgens hem vooral spektakel op: veel bezoek, veel camera’s, maar weinig blijvende actie. Inwoners ervaren dat Haagse aandacht vaak weer verslapt, terwijl de dagelijkse onzekerheid en bureaucratische processen voortduren.
De recente beving heeft niet alleen fysieke schade achtergelaten maar ook psychische schade en een verhevigde vertrouwenscrisis richting instanties en overheid. IMG-inspecties brachten in sommige gevallen geen directe instortingsgevaar aan het licht, maar bevestigden dat herstel noodzakelijk is. Voor veel bewoners is de vraag nu hoe snel en adequaat die herstelwerkzaamheden en versterkingen plaatsvinden, zodat woonzekerheid en emotioneel herstel mogelijk worden.
Kortom: Zeerijp kampt met zichtbare schade, veel meldingen, heropende trauma’s en groeiende frustratie over trage en onvolledige overheidsreacties — en voelt zich door de combinatie van angst, bureaucratie en media-aandacht steeds meer uitgeput.