Beknibbellen op álles: 'Wat je niet uitgeeft, hoef je ook niet te verdienen'

In dit artikel:

Gertjan van Beijnum (69) woont sinds 1978 in een voormalig kraakpand in Den Bosch dat nu via een woningcorporatie als gemeenschapshuis wordt beheerd. In het gebouw leeft en werkt een gemengde gemeenschap van ongeveer veertig volwassenen en vijftien kinderen; Van Beijnum heeft daar ook een werkruimte voor zijn glas-in-loodbedrijf, dat hij in 2005 startte. Jarenlang leefde hij van een uitkering en was actief binnen antiarbeidsgroepen—ervaringen die zijn soberheidskeuze en maatschappelijke betrokkenheid verklaren.

Financieel is zijn situatie na het ingaan van de AOW veranderd: hij zegt dat hij nog nooit zo “rijk” is geweest en dat hij nu eigenlijk alles heeft wat hij nodig heeft. Hij houdt vast aan een spaarbuffer, deels uit wantrouwen tegenover de vluchtigheid van geld en de onzekere wereldsituatie, maar heeft geen schulden meer; een oude studieschuld werd na vijftien jaar kwijtgescholden en een hypotheek heeft hij nooit gehad.

Zijn levensstijl is doelbewust sober: bijna nooit nieuwe kleding, nooit gevlogen, autorijden in een zelf onderhouden Renault 4 uit 1989 en veel zelf doen aan huis en pandonderhoud. Uitzonderingen maakt hij voor boeken en vinyl, waarvoor hij blijft uitgeven; hij heeft een NRC-abonnement en verzamelt platen en literatuur. In zijn werk is hij nog actief en wil dat ook over vijf jaar nog zijn, maar kiest hij nu voor minder belastende klussen dan vroeger. Met stagiairs voert hij regelmatig discussies over prijs en levenshouding, waarbij hij pleit voor minder consumptie en meer maatschappelijke betrokkenheid.